Bu konu biraz abartılıyor bence. Çünkü herkesin unutmadığı birileri olabilir, başkasında teselli bulabilir. Kimisi buna okey olur kimisi olmaz… Niye bu kadar etik değerler üzerinden saldırılıyor anlayabilmiş değilim.
Bir şeyler bitmediyse midesizliktir. Nasıl kalbinizde onun sevgisi varken böyle bir iğrençliği yapabilirsiniz ki pes. Zaten bittiyse bitmiştir, unutup unutmamak bile önemli değil.
Psikanalist Michael Balint, Freud eleştirisi yaparken şöyle bir cümle kurar: "Ne zaman bir şeyden kaçsak başka bir şeye doğru koşarız.." Hemen açmayın kollarınızı. Size doğru koşanlar,
başka bir şeyden kaçıyor olabilirler.
Yüzeysel insan eylemi. Ben böyle insanlarla empati kuramadığımdan olsa gerek, onlarla bir türlü arkadaş olamıyor ve sevemiyorum.
Yalnızlık bu kadar olumsuz bir şey değil, ondan korkmayın. Çünkü bu türden eylemleri gerçekleştiren insanlar çok derinlerde yalnızlıktan korktukları için bunları yapıyorlar bir bakıma. Ama şunu da düşünün, hayat birileriyle zaman geçirmek için çok kısa ama kendinize yatırım yapmak ve kendinizi tanımak için de oldukça uzun. Dengeyi bulmak lazım.
Çivi çiviyi söker mantığıyla hareket eden insanlardır. Ama bence en büyük karaktersizliklerin başında gelir. Ayrılık acınızı adam akıllı yaşayın hemen teselliyi başka erkek veya kadınlarda aramayın yara bandı olarak kullanmaya kimsenin hakki yok. Acını yaşa acın geçtikten sonra önüne bak hayatını yaşa. Kimsenin hakkına girme.
