her zaman işe yarayandır. en azından kafanız dağılır. başka biri oyalar sizi. sonra o 'birini' unuttuğunuzda zaten düzgün bi'şeyler yaşamaya başlarsın tekrardan.
ancak bir işe yaramaz, içindeki öfke her geçen gün daha da artar.tüm dünyayla beraber olsan bile geçmez. ve her beraber olduğun kişi o öfkeye atılmış bir körük olur.
kişiye ya da kendine duyulan öfke zaman içerisinde anlamını yitirir, yerini dünyaya karşı bitmeyen bir öfkeye bırakır.
her şeyden önce kendine saygısızlıktır sonra unutmak için çıktğın insana. kendine saygısızlık çünkü sevmediğin biriyle sırf onu unutmak için bir ilişkiye başlıyorsun bir nevi unutmaya çalıştığn kişi için bir şey daha yapıyorsun. kendin için yapmalısın duyguların evet bundan hoşlanıyorum diyorsa git ve 3. kişiye de yazık etme.
gün gelir, o ikinciyi unutmak için bi başkasıyla olunur.
sonra üçüncüyü unutmak için dördüncüyle olunur.
dördüncüyü unutmak için beşinciyle olunur.
beşinciyi unutmak için...
sonra da kendini unutmak, sonra günü geceyi karıştırmak. başa dönünüz ve unutmak istediğiniz kişiyle hesaplaşınız, çünküm bu safiyane beyni aldatma çabaları elimizde patlıyor, bi gün o dondurduğumuz zamanlar lönk diye önümüzde beliriyor ve sen beni dondurdun beni yaşaman lazım diyor, yani aklınız başka bir yerdeyse vücudunuz başka yerlerde var olamıyor pek, kaldığınız yerde çözmek lazım, akıl orda olduğu için ne yaşarsanız yaşayın hep öbür tarafta olma isteği; adamı unutacağınız varsa da unutamıyosunuz, erteleme, kaldığın yerden yürü, böylece ne hissettiğini algılama yeteneğine tekrardan sahip olabiliyorsun. kendimizi rahat bırakmalıyız **yüzleşmezsen uzun süre öyle olmaya devam edebilir, ve böyle olduğu için iradene olan güvenini de kaybedersin, sonuç buhran, dedim ya ertelememeli, rafa kaldırdığında solmuyor o sadece çözümden uzaklaşıyorsun, karmaşıklaşıyorsun.
ilginçtir ama az çok işe yarar, bir kaç gün olsa arada da olsa unutulmayı sağlar. Fakat duygusuz olmak şarttır arada ki kişiyi üzmemeye çalışılmalıdır.
işe yaramasının inkar edilemeyeceği durumdur. biten ilişkinin ardından canımızı en çok yakan alışkanlıkların terk edilmesidir. bir anda mesajlaşmanın kesilmesi yada bir anda yalnız yatmak insanın canını yakabilir. eğer canımızın yanmasını istemiyorsak ondan kalan boşlukları başkası ile doldurmak gerekir.
