ona göre takıntılı bana göre gerçek sevgi. şöyle sevdim, böyle sevdim, aşkından geberdim felan gibi beylik laflar etmeyeceğim. kimseye bir şeyi ispat etmek zorunda değilim. karşıma geçse zaten yüzümde derinleşen çizgilerin oluşturduğu hüzün, inkisar, umutsuzluk, yılgınlık, kırgınlık ona her şeyi anlatır. gelip 'Defol'' demez ürker, saklanır yine de geçmez çünkü o başkalarına anlayışlı, dinleyici, paylaşımcıdır. öyle ya gerçekten seven insan, sevgisine, sevdiğine dibine kadar takık, sözümona takıntılıdır! hatta ''bu hale nasıl geldim'' diye bir cümle de kurmayacağım. sen o zamanı elinde tutamazsın, kontrol edemezsin hayatta bazı şeyleri, hem de hiç kontrol edemezsin. kırılma, dökülme, dağılma pahasına seversin. kendisi gider. yokluğu kalır. sesi gider, sessizliği kalır. bunun adı takıntıysa takıntı olsun, sürüklenmekse sürüklenmek ya da başka bir şey. sen içinde yaşatmaya devam edersin. hesap kitap yapmazsın. sen sadece uzaklardan takıntı olarak görürsün, gözlerin odama kadar ulaşmaz. çünkü çekip gitmişsindir. ben yapayalnız ve hayallerine sarılmış bir haldeyimdir. düşlerini bile dinlemeyen insana ne anlatabilirsin?
birini içselleştirmenin adı ne zamandan beri takıntı, psikolojik rahatsızlık olarak anılmaya başladı ben cidden bunun cevabını bilmiyorum. insanlar düş kurar, sever, peşinden gider, hayal kırıklığına uğrar, köşesine çekilip içselleştirir, sonra ölesiye yazar, onu yazar, yaza yaza sever. insan olmanın gereği budur. bunu takıntı olarak addedenlerin ciddi anlamda psikolojik olarak çıkmazda olduğunu düşünüyorum. ''kaç gece yanımdaydın, kaç gün arayıp halin hatrın nedir dedin?'' diye sordun da öyle keskin nevrotik teşhisler koyabiliyorsun? cevap veremezsin. cevap veremediğin her şey ama her şey senin yaşattığın acılardan ibarettir. takıntılar ise kapıyı kapatınca dışarda kalır ayakkabı gibi.
yüzleşmekten korktuğu, hasıraltı ettiği; ruhunda bir verem gibi dolaşan, onu aciz ve korkulu kılan bir gerçeğin üzerini örten bir bahanedir, çoğu zaman takıntılı sevme.
şimdi sevenler için gelsin:
aciz kal, susuz kal, kötü kal, çirkin kal, biçare dolan, bedbaht ol ama "gerçekten" kaçma kardeşim. ama gerçeğe de boyun eğip sildirme kendi adını tahtadan, eğme sırtını, verme zihnini kötümser düşüncenin kudretine teslim.
gerçek öğrenildiği anda, her bilinen şey gibi; alt edilebilir formattadır.
ve bir takıntın varsa, bu sana ipucu. dön ve kaynağını araştır, ama takıntıyla sevip de bir insanın zorbası olma şu hayatta. değmez ne sana ne ona.
ömrü yiyen şu derdin sikindirikliğine bak amk. o seni umursamasın sen onsuz yapama. sen ölünce o 1 günde unutsun sen unutama. sonra da yaşadım de. yazık.
insanı yorar, hasta eder. Takıntılı kişi iflah olmaz. Sevdiğine de kavuşamaz genelde.
Bu his Sevmekten öte varoluşsal bir mesele haline gelmiştir artık. Çaresi yoktur. Eğer karşılık vermiyorsa durumu kabullenmek ve başka birini bulmak gerekir..
Takıntılı bir biçimde severken sevdiğiniz kişiye zarar veriyorsaniz hastasınızdır.
Takıntılı bir biçimde severken kendinize zarar veriyorsanızda salaksınızdır. Ve gerçekten de sevmissinizdir. Ben de salak oldum olur öyle şeyler bazen.
Asla boş bir muhabbet değil çünkü gerçekten insan kendine engel olamıyor. Ama gel gör ki hayat bazen sana öyle dertler verir ki gerçekten de dünyanın en boş muhabbeti olur bu konu. Aileden çok sevdiğin birine bi zarar geldi mi yada ne bileyim gerçekten de geçim derdine düştün mü bu hayatta aşk meşk önemini kaybediyor.
Bunca zamandir onun bunun peşinde koşmak yerine keşke beni gerçekten seven insanlarla vakit gecirseydim. Yada kendime zaman harcasaydim diyorsun.
Son olarak Mevlana demiş zorsa sev ama sevmiyorsa zorlama.
