Gozlerimi gozlerinden alamiyorsam bos degilim demektir. Ha bi de bir yerlerde okumustum kalabalik bir ortamda gulerken ilk baktigin kisi ortamdaki en hoslandigin kisidir diye bisey.
Ondan mesaj geldiğinde yüzünüzde farkında olmadığınız bir gülümseme belirir.
Yazışırken ağzınız kulaklarınıza varır, görüştüğünüzde ise türlü sakarlıklar yaparsınız.
Hayata daha pozitif bakmaya başlarsınız.
Yemek yerken ve bir şeyler içerken aldığınız tat bile farklılaşır.
Yeni bir yer gördüğünüzde "keşke o da burada olsaydı" diye düşünürsünüz.
Dinlediğiniz şarkılar değişmeye, şarkı sözleri ise daha anlamlı gelmeye başlar.
Kişisel bakımınıza ve giydiklerinize daha fazla özen göstermeye başlarsınız.
Gözleriniz parlamaya ve yaratıcılığınız artmaya başlar.
Yani siz, siz olmaktan çıkıp başka bir şey olursunuz. Çok daha güzel olursunuz.
(Bunu birkaç sene önce yazmıştım. Yeri gelmişken tekrar paylaşmak istedim)
Birini sevebilmek için zamana ihtiyaç duyarım,onunla vakit geçiririm.
Onunla daha fazla vakit geçirme ihtiyacı hisseder ve yanındayken daha mutlu hissedersem, kısacası onun varlığı hayatımdaki rutinleri "daha" heyecanlı ve anlamlı kılıyorsa, bir de yalnız kurduğum hayallerin içinde artık o da varsa sanırım bu o kişiyi sevdiğim anlamına gelebilir.
önemseyesim geliyorsa sevdiğimi anlarım. bu önemseyişimin, ben bizzat söylerek değil, hal ve hareketlerimden anlamasını istiyorsam eğer, bil ki seviyorumdur.
Asıl soru birini sevdiğini nasıl anlamazsındır. Birini seviyorsan bunu bilirsin amk çok saçma ya cidden birini farkında olmadan seven, Mesela durup dururken aa ben bunu seviyorum lan farkındalığı yaşayan var mı aramızda?
