özünle sevmenin bir gerçeği, vede gözünle kaybedeceğinin bir örnegidir. ne cok sahiplen, nede boşver, ikisinin ortasi olsun, yoksa ne sen nede o bir fayda görür.
Olmasi gerekendir. sahiplenilmek ayri, sahiplenmek ayri bir guzeldir. Sevgi beraberinde kaybetme korkusu da getirir. Kisi, sahiplendigi kisiyi artik onun icin onemiyle dogru orantili olarak sahiplenir, korur, kollar, ustune titrer. kimisi bunun kiymetini bilip, ayni sekilde sahiplenir, en azindan minnet eder. Kimisi de bunu nankorce elinin tersiyle iter ya da su istimal eder. Boyle durumlarda ise insani, sahiplenilen kisiyi kaybetmis kadar huzne bogar. Isin riski de budur zahar. Kadir kiymet bilinememesidir. Ne demis selvi boylum, al yazmalim; "sevgi neydi? Sevgi emekti". Emek bazen efor sarfetmek, bazense minnet edebilmektir.
o'ndan bahsederken, onu düşünürken hep ama hep "benim" diyebilmektir. soğuk havalarda üşümesinden endişe edilendir. yakında olması, dokunulması şart değildir. -ki sahiplenen o'nu elleriyle değil yüreğiyle sahiplenmiştir.-
"abartılmaması gereken duygular" içerisinde ilk üçe oynayan eylemdir. abartılması durumunda karşıdaki kişiyi çok bunaltır ve söz konusu bağın*** kopmasına sebebiyet verebilir.
