mutlu olmanın tek yolu... kişi hem kendini, hem de karşısındakini olduğu gibi kabul ettiği sürece mutlu olacaktır. iyisiyle kötüsüyle kabul ettiği sürece başka bir şey beklemeyecek, beklemediği için de hayal kırıklığı yaşamayacaktır. tuhaf olan da şudur ki olduğu gibi kabul ettiğiniz kişide, olduğundan-ya da göründüğünden diyelim- daha güzel özellikler derinlerde bir yerde beklemektedir zaten. sabrınızı mı dener, insanlığınızı mı, bilinmez ve bir ödül gibi çıkıp gelir en sürprizli yerlerden.
beni olduğum gibi sev denir iyi de gider bu laf ama ilk entry de yazıldığı gibi cidden de kabullenmek bir yerde kolaycılıktır. birini değiştirmeye çalışmak , ona taciz etmek karakterini ellemek değil aksine kendinden ona bi iz koymak istemedir. tabii ki ütü de iz bırakır, güzel bi film de. bunu göz önünde bulundurarak bi insana kendinden bişiler katmak istemek ya da onun daha çok senin idealine yaklaşmasını istemek hak olmasa da içgüdüdür, anlaşılabilinir. kaldı ki birbirine etkisi olmayan herşeyi olduğu gibi kabullenen insanlar çoğu zaman aynen o özlü sözdeki gibi, sevilen çoğu zaman anlamsızca hayranlık duyulan,her daim tanrılaştırılan öyle olmadığı görülünce de suçlanandır lafını kanıtlar.
farkı fiyatı:
(bkz: karakter mıncıklamak)
(bkz: iz bırakmak)
günümüz ilişkilerinde yapılamayan eylem ve çoğu zaman bunu yapamamak ayrılık sebebi. halbuki karşısındakini değiştirmeye çalışan kişi bilmiyor ki değiştirirse onu sevmemiş olur.. sevilen, kişinin değişmemiş, ilk halidir..
etseniz de etmeseniz de kişi olduğu gibi kalacağindan, oldugu gibi kabul edilen için pek bir fark yaratmaz. belki de kabul etmesi gerekenin, kendini rahatlatma çabasidir *. kişileri kendi isteklerimiz dogrultusunda sekillendirmeye calismak zaten kabul edilemez. tabi toplumumuzda bir kişiyi oldugu gibi kabul eden insanlar saygili insan olarak adlandirilmaktadir, bu da aslinda içler acisi bir durumdur ve oldugu gibi kabul edilemeyen insanlarin fazlaliğini gosterir. dolayisiyla kabul eden kisim özel kisim* olur. asil önemli olan kişinin kendi gibi olmayi başarabilmesidir. bunun sonrasinda kabul edilip edilmemenin önemi tekrar dusunulmelidir. kendi olmayi basarabilmis bir insani, oldugu gibi kabul etmeyen kişi zaten bir süre sonra o insandan uzaklasir veya onu oldugu gibi kabul etme mecburiyetinde kalir. dolayisiyla bu sadece kabul edecek olani ilgilendirir.cunku karakteri oturmus insan kendini kabul ettirme endisesi icine girmeyecektir.
birinin "ben seni oldugun gibi kabul ediyorum" diye böbürlenmesi cok cok ayiptir. cunku bu bir başari degil zorunluluktur. aksi taktirde karsi tarafin kisiligini bastirma politikasi uygulanmis olur.
insanoğlu'nun yapısı gereği oldukça zor alışabildiği ve ancak karşısındaki insan ile düzgün bir iletişim ve ilişki kurabilmek için mutlaka gerçekleştirmek zorunda olduğu durumdur *. çünkü; bir an gelip de, ne kadar çabalarsanız çabalayın karşınızdakini değiştiremediğinizi farkettiğinizde, geriye yapılacak tek şey olarak onu olduğu gibi kabul etmek kalır.
