ailemi kaybetmekten,arkadaşlarımı,zaman zaman sevgilimi,çoğu zaman kendimi kaybetmekten korkarım.bunların en temel olanı kendimiz oluyoruz zira kendimizi kaybettikten sonra diğerlerinin anlamını kavrayamayız.
hayatta başa gelen en iğrenç korkudur. birini seversin, ama çok seversin. bu biri arkadaşın da olabilir sevgilinde. o kadar çok seversin ki onu, her gördüğünde sarılıp içine soaksın gelir. ama senin ona verdiğin kadar değeri onun sana vermediğini hissediyosan bu iğrenç korku devreye girer. o kadar ibne bir korkudur ki bu hem tüylerini diken diken yapar hem de karnını ağrıtır.
Bazen öyle bir hâl alır ki, içindeki şeytan sana "ölse de kurtulsak" dedirtmeye çalışsa da diyemezsin. Yüreğin el vermez. Onu kaybetmekten haklı olarak korkarsın...
bu duygunun hezeyanı, belki de o kişiyle yaşayacağınız en güzel anda size bulaşmasıdır. *
örneği kendimde saklı; aylarca peşinden koşulmuştur, öyle ya da böyle sevgili olunmuştur. nedense bu geçen zaman zarfında ilk gün fitilleyici bir şekilde, ya biterse türevinde cümleler başa dert olmuştur. **
ha bir de şartlanma olabilir. bitecek, sevmeyecek, alışamayacak, yok böyle yok şöyle... insan kendini yiyor, virüs kaçmış gibi kıvranmalar. sonunda korkulan başa geliyor. **
şunu da unutmamak lazımdır ki; ne kadar geç elde edilmişse korku da o denli büyük olur.
birini kaybetmekten korkmak..
birini zaten kaybedeceğini bildiğin halde yanında kalma mücadelesi vermektir.
gideceğini bilmesen korkar mısın hiç ?
olmayan bir şeyden tedirgin olabilir misin ?
kaybettiğini bilerek çabalamak, mücadele etmek,
çok sevmektir.
son günlerde en fazla yaşadığım dile getirdiğim cümle.
çok korkuyorum çok fazla hemde.yaşadığım tüm o yanlış ilişkilerden sevememekten sevilememektan sonra bulduğum en değerli varlığı sevgilimi herşeyimi kaybetmekten çok korkuyorum.kim yüzünden mi?o eski sevemediğim yüzünden.inatla hayatımdan çıkmayan o lanet insan yüzünden.aradan geçen o 2 yılda hiç bir şekilde beni aramazken sevgilim olduğunu öğrenince bana dönüp hayatımı karartmak üzere olan o insan yüzünden.insan demek bile yanlış başka bişey bu.evet sevemedim.o lanet karakteri yüzünden.sevmeye çalıştım yapamadım.alışamadım.onla yan yana bi hayat düşleyemedim.tek hatam bunu ona dürüstçe söyleyememek oldu.hoş söylesem de ne anlayacaktı ya.
şimdi ise kendimi bulduğum yegane insanla beraberken onla yan yana bir ömür geçirebileceğime yürekten inanmışken herşeyin ilk defa mantığıma ve yüreğime bu kadar uyduğu bir ilişki yaşıyoken ne gereksiz bi detaysın sen.kimsin.saçma sapan tehditlerinden yaşı büyümüş aklı ufacık kalmış cümlelerinden ne idüğü belirsiz bi güruhu arkana alıp efelenmenden adam oldum sanmandan o iğrenç pis bakışlarından aptal sırıtışından nefret ediyorum.şimdi benim canıma laf ediyosun da olabilir misin ha onun gibi.başını masumca eğip usulca seni seviyorum diyebilir misin ayrıca bana onu hissettirerek.ben sağda solda çocukca hatta bazen saçma sakarlıklar yapıp türlü türlü rezil olurken köşeden izleyebilir misin beni ufak bi tebessümle.öne düşen saçlarımı sol kulağımın arkasına atarken aynı zamanda alnıma o sıcacık öpüşünü kondurabilir misin onun gibi.gelecekten bahsederken gerçekmiş gibi hissettirebilir misin bana zaman çabucak bitsin okul geçsin de o hep heyecanlanarak bahsettiği düğünümüzü görsek diye.ağladığımda gözlerimden akan yaşları tek tek öpebilir misin.belki onun yanında kaçıncı zırlayışım hemde en saçma şeylere ama hiç sızlanmadan sağ omzunu ıslatmama ne kadar izin verebilirsin.beni herşeye değil herşeyi bana ne kadar benzetebilirsin.gün bitip ayrılık vakti geldiğinde gitme diyen o dillerin yerini alır o gitme diyen gözler.sen ne kadar susabilirsin.ve o gözlerdeki gitmeyi bana nasıl anlatabilirsin.öyle dalmış yürürken bi anda belimden tutup kaldırırken beni işte benim sevdiğim diyorum ya şimdi uçuyorum ya kanatlarım olmasa da söyle sen bunların ne kadarını yapabilirsin.senden güzelleriyle çıktım diyosun ya amenna vardır elbet hadi söylesene senden güzelinden bana ne sen varsan güzel herşey diyen sevgilim gibi.
söyle şimdi nasıl dersin bana onu bırak diye.şakasını bile yapamazken biz bu halin en büyük korkumuz ayrı düşmekken birbirimizden sen kimsin ki dersin bunu nasıl olur bu.o benim can damarım ben onun yaşam enerjisiyken kimsin sen de koparırsın bizi.geçmişte yaptıysam bi hata ve bi bedel ödemem gerekiyosa bu uğurda bırak bu sevgilim olmasın sevgimiz hayallerimiz olmasın.bana ayrıl deme hakkın yok buna.öleceğimi bile bile nasıl ayrılırım ondan.hayatımda geç bulduğum kıymetlim o benim.nasıl bırkarım.
çık git hayatımdan artık...
birini severken yoktur böyle bir duygu. çok korkutan onun artık olmayacağı hissi, kişi uzaklaşmaya başlayınca hissedilir. kaybetme korkusunun yarattığı hiddetle gereksiz tartışmalara sebebiyet vermeye kadar yolu var. sonrası klişe. erkek hiçbir ilişkide fedakar olan taraf olmaz. sadece ayrılığa bahane bulan tip olur. terkedilirsin işte be. budur.
altıncı hislerimizin bize bi uyarısı olabilir, dikkat onu kaybedebilirsin diye. ya da ortada yolunda gitmeyen birşeyler vardır, hani elle tutulur gözle görülür cinsten, sonuç olarak korkarız daha çok hata yapar ve daha çabuk kaybederiz.
