Dünyanın en güzel kadınını düşünün. Hadi bu kadın sizin iğrenç zevkinize göre adriana lima olsun. Sevgili oldunuz...
kendisiyle sevgili olduğunuz ilk birkaç ayda şanslı hissedersiniz. "Ulan koskoca adriana bana baktı be allam ne kadar mutluyum ne kadar şanslıyım" hesabı.
Bu birkaç aydan sonra eğer lima hanım size hala postayı koymazsa "ulan ben neymişim be"ye gelir olay ve kendiniz artık şanslı değil, özel hissediyorsunuzdur.
işte geçmiş olsun sayın erkek milleti. bir kadını elde ettikten sonraki soğuma dönemine giriş yaptınız. Emeğinize pipinize sağlık.
Zor olanı başarmaya çalışan insan davranışıdır. Her sefeeinde daha da üstünü ister. Aslında tim insanlar böyledir ama azla yetinenlerde çıkar arada. Normaldir ya kasmaya gerek yok.
Aşkla değil hırsla başlayan ilişkilerin hazin sonudur.
Yalnız ilk biten ilişkiyle aldığı ah yakasını bırakmayacak ve domino taşı gibi sıralı aynı ilişkiyi ve durumu yaşayıp duracaktır.
- oysa, anı ve güzellikleri paylaştığını düşünse insan, sonuç böyle mi olur?
sevgilerin, sevgililerin bir eşya gibi, para gibi hızla tüketilmesine neden ne zannediyorsunuz? tüketim alışkanlıklarımız yaşamımızın her evresinde, davranışlarımızda, hayat felsefemizde. sistem bizleri tüketmeye zorluyor maalesef.
efendim insan doğasında olan "elindekinin kıymetini bilmemek veya kaybedince değerini anlamak" durumudur.
hatta geniş bir skalada "sağlık","iş", "para" hepsi girer bunun içine.
onun yere bakarken bakışlarını görüp nereye bakıyor acaba diye merak ederseniz soğumazsınız.
