Benim okuduğum okullar bellidir. Beni herkes severdi. Tanırlardı da. Cüsseli ve bıçkınız diye çok kavgaya en önde katıldım. ilk kuvvetim konuşmaktı hep.
En büyük darbeyi, 4. Sınıftayken ben, çeşme önünde arkadaşımı tartaklamış olan bizden büyük sınıflı çocuğa verdim sanırım. Öyle bir tekme vurdum ki, onu yerden kaldırıp "bir daha yapma böyle" dedim.
Sonra, çok çağırdılar kavgaya beni, ben hep durun çözerizci oldum.
Kavga hiç sevmem. Vurmayı hiç sevmem. O günden beri.
Onu tam bilmiyorum/hatırlamıyorum fakat çocuğu emzirirken aynı anda telefona baktığım sırada uyuyan bebenin alnına telefonu düşürmüştüm... Ah, hâlâ canım yanar düşündükçe. Aa bi de kafe köşelerinde yine (sırtına kadar yapmış bir) bebenin altını alırken fark etmediğim salisede yere düşmüştü, düşerken de ensesini masanın altındaki tahtaya çarpmıştı. 6 aylık falandı. Tabii hemen doktorunu aradım, takip ettik falan ama kendimi hiç affetmem...
Umarım bunlardan birine bağlı kalıcı bir hasar olmaz.
günde 2 paket sigara 4-5 saf kahve nefret ettiğin bir işte çalışmak asgari ücret almak geceleri sabahlara kadar uyumamak . evet kendime böyle acılar yaşatıyorum
orta 1'e yani 5. sınıfa gidiyorum, daha 11 yaşına girmemişim. orta 4e gide. 15 yaşında bi piç kurusu vardı,gelip gelip sataşıp vuruyordu bana. en son gelmeden önce beden hocasından azar yemişim hem hiç suçum olmadığı halde. geldi bu şerefsiz işte. bana karışmaya çalıştı, beni korumaya çalışan arkadaşıma vurdu. bana da sataşmaya başladı. en son bana bi küfür etmişti hatırlamıyorum ama, hem onca zamanın hem de arkadaşıma yaptığının karşılığı olarak yapıştırdım sümsüğü yüzüne. artık nasıl olduysa gözünün altından burnuna kadar hep kan oldu..
Ortaokulda bi çocuk bana vurmaya başladı. Ben geri geri çekilirken bi tekme patlattım. Taşaklarına gelmişti. Bu yerde kıvranmaya başladı.Sonraki tüm ders ağlamıştı. Ama isteyerek yapmamıştım ama üzülmedim, hakketmisti.
hayatımın hiçbir evresinde kavgacı bir tip olmadım hatta büyük ve gruplar halinde yapılan kavgalara hiç katılmadım. halbuki sınıflar ve okullar arasında çok yaşanırdı bu tarz kavgalar turnuva misali. neyse benim de en büyük kavgam yakın arkadaşım hatta akrabam olan bir çocuğa karşı oldu. tartışma neden başladı o an neler hissettim hiç hatırlamıyorum, hatırladığım tek şey attığım yumrukla çocuğun yere düşmesi ve sonrasında sınıf öğretmenimin 'senden bunu hiç beklemezdim' demesi oldu. o sözü hiç aklımdan çıkaramadım.
