6-7 yaşındayım. mahallede çiçek diye bi kız var. biz fakiriz gene. onun üç tekerlekli bisikleti var. 5 yasinda galiba.
bisiklete dokunmak bile iyi hissetiriyor o zamanlar çocukluk işte.
dedim gel çiçek seni yokuştan aşağı süreyim tamam dedi. o zamanlar ankaranin gecekondu semti, bu kadar araba yok.
çıktık yokuşun tepesine, cicek bisiklette, ben arkasında yokuş aşağı itiyorum.
bi ara çok hizlanan bsiklet elimden fırladı. o panikle eve kaçtım. sonra duydum ki kafasına dikiş atılmış....
ilk ve son olarak küçükken kendimden yaşça küçük çocuğa tokat atmıştım çünkü çıktığım yerden beni ittirmeye çalışıyordu. Bunun dışında karınca, sinek öldürmüşlüğüm var ve bunun için üzgünüm
beyin kanaması. allah affetsin 4 yaşında ranzanın üstünde zıplarken arkadaşımı tepe taklak aşağı düşürmüşüm. neyse ki büyüdük. beyni eskisinden daha sağlam. ama benden nefret ediyor jxjdjdkd dünyanın en haklı nefreti biliyorum. kızamadım.
Derisini yüzüp güneş altında bekletilen sonra yoğurt şurup kurutup tahta fırçası ile fircalayip tekrar yoğurt sürme eyleminin ve sürecinin devamının sağlanmasıdır. Çocukluk işte bazen ne yapacağını bilmiyorsun.
ortaokulda yakın arkadaşlarımdan birine tokat atmıştım. Çelimsiz, 20 kilo bir kızdı. Tokat atmamın sebebini hatırlamıyorum ama sonrasında astım krizine girmişti. Şikayetçi olsa hayatımda ilk defa disipline gidecektim.
henüz okula başlamamıştım; kız kardeşimin karnına yumruk attım çok ağladı bi daha da kimseye vurmadım. ilk okulda ittirdiğim oldu bi arkadaşımı ama nedir hoş değildir. 28 yaşıma geldim bu iki vaka dışında hiç şiddet eğilimim olmadı.