yapılması güzel olmayan eylemdir. üzüntü sadece tek iken yaşanabilir başkası sizin düşündüklerinizi bilemez, hissettiklerini anlayamaz. en makbulü sessizce bir köşeye çekilip tek başınıza ağlamaktır.
Her yaşta insanın, zaman zaman istediği lakin nadiren gerçekleştirebildiği duygu yoğunluğudur. Doğru insanla yaşadığınız zaman, rahatlatan, hafifleten eylemdir. En çok kayıplar da, cenaze törenlerin de yaşanır. O matem gününde, durmanın, durdurulmanın imkanı yoktur. Sarılır, hüngür hüngür ağlarsınız...Yapabildiğiniz tek şey budur ne yazık ki...
küçükken annem ve babama sarılarak büyüdüğümde ise sadece bir kişiye sarılarak yaptığım eylem. her halde ben sadece en çok değer verdiğim insanlar yanımdayken ağlayabiliyorum.*
herşeyin günü var fakat dünya sarılma günü yok.. çok büyük ayıp.. büyük kayıp.. siktiğimin globalleşen dünyasının endüstri toplumunun en büyük hastalığı kalp damar hastalıkları ya da kanser değil zira, kopkoyu yalnızlık ve sanallık..
keşke insanlar bi gün sokakta ilk gördüklerine sarılsalar kurban kesmekten daha kansız..
ihtiyacım olan şey. hatta tercihen aynı dili konuşmayalım ben ağlarken konuşayım, içimden geldiği gibi hatta küfür de edebilirim, evet iyi olurdu lan.çok karışığım be sözlük, çok.
