sadece aşkta geçerli olmayan bir konudur. özellikle aile ortamında hiç katlanılmayası bir durumdur. nasıl mı? hemmen izah edeyim. Mesela evinize büyük büyük misafirler geldi yani böye yaşlı amcalar ablalar. Onlar ne dese yapacaksın bi kere! onu dememe bile gerek yok. Ancaak şöyle bir husus var ki o kişiyi içten içe gırtlaklasak da yüzüne gülümseriz. 5 yaşındaymışız gibi şakalari ya da "ooo muhittin sen bunu okuldan al , evlenme yaşı gelmiş, kartlaşacak bu kız" demeler, veya " senin bu oğlanda keş tipi var muhittin, dikkat et. Hap mı atıyon oğlum sen ha? Ben adamı gözünden tanırım!" demeler ve o insana sevimli görünme mecburiyeti insanı delirtir, delirtir. işte bu da birine ve onun zevzekliklerine mecbur kalmaktır.
