evlenme sebebi merak edilendir. yoksa evlenmezse ölecek hastalığı mı vardır? başkasına aşıkken neden başka birinin daha duygularını yaralamaya yeltenir bir insan? bence aşık olduğu insanla evlenemiyorsa bu duygusunu çözmeden başka biriyle evlenmemeli hiç kimse. kimsenin kimseyi rencide etmeye hakkı yoktur. bunu yapana da bsgoç derim.
hayatı boyunca, evlendiği insanı eski aşkına benzetmek için eylemler içerisine girecek olan kişinin yaptığı yanlıştır. ortada ayrılık varsa, sebep de vardır. madem çok aşıktın, hata yapmayacaktın. hayat böyledir. birilerinin, diğerlerine benzetilmeye çalışıldığı bir süreç. ama sonu hep aynı.
bu aralar yurdum erkeklerinde en çok karşılaştığım olaydır. Karşılaştığım her 10 evli erkeğin 9'u aynı senaryoyu anlatıyor. inansam mı, inanmasamnmı bilemedim. Zor'a aşık olan erkek kolayı seçip evleniyor.
hikayesi bile acıklıdır. böyle bir hikaye dinledim geçenlerde, yeminle moralim alt üst oldu. nerdeyse kızı gidip kocasının evinden alıp getireceğim. ama çocuk yapmış işte. bari çocuk yapmasaydın be güzelim.
türk filmi tadındadır.
esas kızımızın babası borçları olan bir iş adamıdır. kızımız ise fakir ama gururlu esas oğlanımıza aşıktır. gel gelelim kötü, işgüzar babası borçlarını ödeme karşılığında kızını zengin fabrikatörün fırlama oğluyla evlendirmek istemektedir. kızcağız napsın yazık babasının itibarını kurtarmak için fakir ama gururlu oğlanımıza aşıkken zengin fabrikatörün fırlama oğluyla evlenir.
"bu kadar da olmaz" demeye hazırlanırken son entry de okuyunca "çocuk oyuncağı mı canım bu" demek istediğim, ilk önce reddedip sonra durumu kabullenişimdeki dengesizliğime şaştığım olaydır.
ömür boyu sürecek pişmanlığa, bile bile boyun eğmektir. gurur, küçük menfaatlar, bir anlık duygu patlamaları yüzünden, hayatı ellerinin tersiyle iten insanlara aşina değilim. anlayamadığım şey, neden bir kerecik de olsa küçük hesaplardan uzaklaşıp, anın kıymetini bilemez, dolu dolu yaşayamaz insanlar hayatı?
ömürlerinin sonuna kadar bu ufacık soruyu cevaplamaya çalışırken, hayatlarını bozuk para gibi harcayacaklardır. yazık...
En doğru yol gibi gözüküyor şu anda ona.. Yapacak hiç bir şey yok.. Pişmanlığı son zerresine kadar tadacak.. ''Keşkelerle, ne kadar aptalmışım!'' sözleriyle geçecek bir ömür daha! Yazık...
