Bir varoluş sürecinin başladığını görmektir. Geçen zaman ve yaşananlar yok oluşa doğru giderken, arada sana kalan tek şey alışkanlık olur. Sen bunu sevgi sanarsın, vicdan sanarsın, iyilik sanarsın ama kendine bitmişliği kabul ettiremedigin için, alışkanlık der, devam edersin.
Tehlikeli. Gidince yüksekçe bir yerden düşmüş de ayağa kalkmaya çalışıyormuş hissi falan oluyor sonra yokluğuna alışıyorsun tekrardan çıkıp geliyor ya işte asıl o evre delirtiyor beni.
