Aslında yaprak sıkılmıştı ağaçtan.
Bahaneydi son bahar.
Gelmişti ayrılık vakti.
Bir göz yaşı damlası gibi,
Damlayıp gidiyordum uzaklara.
Son baharda bahanem oldu işte.
Sarılmıştım rüzgara gidiyordum buralardan uzaklar.
Yine yazı bekler oldum bir ümit.
Yeniden senle açarız diye,
Belki yeniden doğarız dağlar ardından doğan güneşle diye.
Yaz geldi bahar geldi ama sen gelmez oldun beklerim ben yine.
Bu yaz öbür yaz belki bir ömür.
Beklerim ben seni bir daha bulabilme ümidi ile beklerim ben.
Mezarıma geliceğini bilsem hiç düşünmeden ölürüm ben…
Birine ısınmak aylar sürebilirken, birinden soğumak sadece saniyelerle ölçülebiliyor. Bir bakış, bir kelime, bir davranış yetiyor bazen soğumak için. Böyle de enteresan bir şey. Verilen emeklere yazık.
Cemal süreya 'nın baktım sana kızgın değilim, kırgın değilim, dargın degilim. Kısacası ben artık sana hic bir şey degilim diyerek dile getirdiği kalbi durum.
sevgili, arkadaş ya da dost... bir insandan çok zor soğurum. sabırlıyımdır. anlamaya çalışırım. ama bir nokta gelince de "barışacaksın" diye vahiy gelse umrumda olmaz. bende böyle durumlar.
