1. nesil yazarların emekliye ayrılarak kendilerini büyük bir boşlukta hissederek kahvede veya internet alemlerindeki kahvelerinde okeye dönmeleridir. sözlüğün onlara ihtiyacı varken ne yazık ki onlar yorgunluklarını belirterek ayrılmayı tercih etmişlerdir ve hayatın sözlüksüz anlamsızlaşmasından paylarını, kötü almışlardır.
