insanların fikirleri, eserleri, yaptıkları sevilebilir, desteklenebilir.
fakat birilerine hayran olmayı, manyak gibi sevmeyi anlayamıyorum. senin gibi, etten kemikten bir insan. hele o kadar saçma insanlara hayranlık duyuyorlar ki bunu anlayamıyorum. yok izdivaç programlarında koca arayan kadınlar, şu dizinin başrolü, bu partinin lideri. tamam fikirlerini sevin de manyak gibi sevmek ne demek? üstelik birçoğu vasıfsız, hiçbir halta yaramayan insanlar. (bkz: kısmetse olur ayça)
ille de hayran olunacak bir kişilik arıyorsanız Mustafa Kemal Atatürk olur mesela.
Elazığ mustafa ceceli konserinde ceceli sahneye çıkarken yolu üzerinde bağıran kıza babasının verdiği tepkidir.
kız:
-ceceli senin için ölürüm ooo aaaaaaa uuu wwwwuwuwuww
babası:
-BU KiM Ki LAN BUNUN iÇiN ÖLÜYON YÜRÜ LAN EVE...
fanatiklik derecesine varmadığı sürece güzel bir şeydir.
hayranı olduğunuz kişi, bazı yönleriyle bizden daha üstündür ve biz de ona hayran olduğumuz için farketmeden de olsa ona benzemeye çalışırız. onun iyi taraflarını örnek alırız.
hayranlık, yaratıcılığımızı geliştirir aynı zamanda da.
