beyhude bir bekleyişten öte gidemez.kimse kimseyi anlamaz aslında.herkes kendi gözleriyle görür dünyayı.kendine uyarlar,kendiyle bağdaştırır..dolaysıyla bu anlamsız bekleyiş yerine herkesi olduğu gibi kabul etmek en güzelidir. çünkü biz de hiçbir zaman kendimizi karşımızdakinin yerine koyamayacağız. ancak daha önce yaşadığımız duygular benzerse tahmin edebileceğiz.*..tüm insanlar birbirlerine çok benzer ama aslında hepsi farklıdır.
önemli olan insanın kendisini bilmesidir, başkalarının seni anlamsını beklemek için bişe yapmaya gerek yok ya da kendini anlatmak istiyosan al işte sana tarif: ne mutlu svgiyi kendine rehber yapıp yürüyenlere.
herkes kendi kaderini kendi yasar ve hayatini. insanlar hayatlari boyunca kendilerinin bile anlamkta zorluk cektikleri fiiliyatlarda bulunurlar. fakat eninde sonunda ANLANMAYi, BEKLERLER. BELKi YEDiKLERi yedikleri naneleri meallerini ve sebeb lerini cözmek icin. bunlar icin baskalarinin hayatlarini ve hayallerini tasavvur ederler. kisilerin sizi anlamasini beklemeyin çünkü kimse sizin ayakkabilariniz ile 40 dolasmaz. zaten anlami olan bir dunyada yasamak hayatin dinamigini olusturuyor.
--spoiler--
-neden böyle yazdin
-müzik gibi nedensiz
--spoiler--
kendini birinin anlamasını beklemek biraz sabır gerektirir ve hatta öyle bir sabır ki birgün gelir anlaşılmak istendiğiniz konuda aylar sonra sana biri ulaşır sende hatırlayıp mutlu olursun. heralde böyle bir şeydir.
