kainatın en büyük hazinesi insanların çeşitliliği ve bireyselliğidir. bu zenginlikten herkesin elinde eşit oranda pay olduğu halde, çoğu insan kendi payını özenti uğruna kurban eder.
neye dayandığı belirlenmemiş bir takım toplumsal kurallar vardır, herkes tarafından uyum sağlanması beklenen. neyin ayıp, neyin yanlış, neyin doğru olduğuna karar verilmiştir, fakat kime göre neye göre orası meçhul. örf ve adetler her ne kadar güzel bir sey olarak kabul edilse de çoğu zaman negatif etkileri göz ardı edilir.
ne yazık ki bir çok insan bu kurallara uyum sağlar ve giderek bireyselliklerinden ödün verir.
özgürlükçü ve bireyci olamayan insan, topluluk halinde düşünmeyi alışkanlık edinmiştir, binaenaleyh suçu başkasına atmaya eğilimli insandır. takım oyunu oynanınca işler kötü gidince niye herkes birbirini suçlar? onu düşünelim. çünkü hep diğeri, öteki hatayı yapar!
ülkemizin ihtiyacı olan şey. kimse insiyatif almıyor. ülke olarak baktığımızda herkes her şeyi liderlerden ve müdürlerinden bekliyor.
aile olarak baktığımızda ise herkes akrabalarından büyük beklenti içerisinde.
