Bazı insanlar vardır (sevgili değil) en darda en mutsuz zamanda öyle bir gelirki şakalar espiriler gezmeler tozmalar kapanan ışıkları geri açar hayata bakışınızı değiştirir aranızda kıskançlık yoktur özgüven tavan yapar günler geçer ve yine gurbet başlar ışıklar söner.
(bkz: dayı özledim seni)
eğer bu bahsedilen melek,
insanı yemeden içmeden kesen
insanın uykusunu kaçıran
başka hiçbir şey düşündürtmeyen
gitmesi halinde bütün mutlulukları, bütün renkleri, bütün güzel şeyleri de götüren
tek bir sözüyle tek hareketiyle insanın bütün hayat dengesini bozabilen
bir şeyse bu nasıl bir kurtarıcı olabilir?
