dünyanın en büyük yalanını kendilerine söyleyen ve bu yalanın getirdiği bir yaşamda boğulan insanlardır...
hem kendilerini, hem içlerindeki sevgilerini, hem de sevdikleri insanı aldatmış olurlar aslında bunun olmaması gerekirken... ve bunu her tekrarlayışlarında pişmanlıkları bir kat daha artıyor... artan her pişmanlık da geriye dönmek için, bırakmak için bütün bu olanları unutmak için oldukça geç demek oluyor...
yanılmıyorsam piçte de dediği gibi; "sevdikleriyle savaşanlar nefret ettikleriyle sevişirler..."
icinden cikilmaz bir durumun icinde olan ve dusundukleri kisiyle tekrar beraber olmalari imkansiz olan insanlardir. ayni zamanda teoman dinleyicileridirler. *
"daha kac vucut gerekli, benim seni unutmama"
--
"seni unutmak icin sevistim." boyle bahane mi olur a.q.
