şiddetli bir ayrılık yaşayıp, geçimsizlikleri iğnelemeler ve laf sokmalarla devam etmekte olabilir. bu gibi durumlarda iki tarafın da birbirini sevmesine karşın, yenen laflardan ötürü 'bu kız bana bir daha bakmaz' yahut 'bu çocuk beni silmiş' izlenimi doğabilir. ah bırakabilseydik egolarımızı...
benimde bunu hissettiğim ve yaşadığımdır. neden bu kadar zordur anlamıyorum. hani bir adım atsa o da karşılık verecekmiş gibi ama... ama. ama. bu amalar yüznden oluyor ne oluyorsa zaten.
utangaçtır ya da söyleyemeyecek kadar çok seviyordur. dün denedim en sonunda çok aşık olduğum için o'na bir kez olsun " aşkım " demek istediğimi ve söyledim de. Çok hoşuna gitti sanırsam, biliyorum beni seviyor onu sevdiğim kadar. Şimdi bekleme sırası bende sanırsam. Duyduğumda dünyanın en mutlu hödüğü ben olacağım aşikar.
eğer iki kişi de bunu hissediyorsa ve söyleyemiyorsa çok ayrı bir tadı vardır bu durumun. aşkın o gizemli büyüsü bu süreçte hissedilir. bazen ise söylendikten sonra o büyü bozulacak gibi gelir ve hatta bozulabilir de. en iyisi bu anların tadı çıkarılmalı.
pek keyifli bir zaman dilimidir. bazen elini tutmak istersin, sıcaklığını hissedecek kadar yakınlaşırsın ama gene olmaz, büyüsü devam eder en azından. keyifli yanı da burasıdır zaten!
en nefret ettiğim durumdur zira hayat sadece üç gündür e arkadaş dördüncü gün musalla taşından çıkmayı dene belki çıkarsın o zaman söylersin onu ne çok sevdiğini.
