en asil duyguların insanıdır. bu arkadaşın; ortalık, bira içmediği halde çerez yiyen ibnelerle kaynadığından, gözümde apayrı bir yeri vardır. hele bir de rakı içmediği halde mezeyi siken puştlar vardır ki; onlar ayrı bir ders konusudur, onlar aklıma gelince bile sinirlerim zıplıyor zaten.
kalkıp da mutfağa gidip tabak çıkarıp çerez almaya üşenen tiptir. sorun yapmaya gerek yoktur. ikinci bira için mutfağa gittiğinde; hazır gitmişken çerez de alıyım yanıma diyecektir sorun çözülecektir. *
bu durum şarap içilirken de geçerlidir.ama rakı sanırım bunların tek istisnası.rakının yanında bir ordu hazır beklemelidir muzaffer bir komutan olabilmesi için.neyse biz asıl konumuza dönersek;
zevk için mi bira içilir yoksa çerez için mi sorusunun cevabıdır.bir şeyi sade tüketmek ve sadece sevilen o tadın baskın olmasını istemenin nesi garip nesi olağandışı?
iklime,ortama,sıcaklık ve midenin boş veya dolu olmasına göre değişebilir bu çerez alabilirlik durumu...
ama bana sorarsanız sevgili sözlükçüler biranın ve şarabın tadının alındığı tat, sek olarak içilmesidir.ne tok ne aç durumdaki bünyeye öyle katıksız,öylece kendi haliyle gider ki sıcak yaz günlerinde,size berabere giden maçta uzatmalarda atılan bir gol tadı verebilir..
