...artık eskisi gibi bakamıyorsun
göklerinde bir belkıs otururdu rüveyda
binlerce gökkuşağı olurdu kirpiklerin
güneş bir anne gibi dururdu başucunda
artık dokunamıyor kakülün bulutlara
karalara bürünmüş saçlarında dolunay
ben bu kadar zulme layık mıyım rüveyda
Ne kaleme elim gidiyor ne de
sözcüklerim dudaklarımdan akıyor. Ne isyan edebiliyorum sensizliğe, ne de
hasretini haykırabiliyorum yalnızlığa. Gözlerim çoktan düşmüş karanlık bir boşluğa. Kendimden bir parça eksilirken senden bir parça çoğalıyorum. Ben her yokoluşumda senin ıssız sokaklarında buluyorum kendimi. Senin, bardaktan boşalırcasına yağan yağmurlarında,
Sırılsıklam, düşüncesiz, dalgın ve boşvermiş buluyorum kendimi. Tüketen zaman mı yoksa üç noktalarımız mı? Nedir böyle herşeyi cevapsız bırakan?
Çareler her zaman çaresizliğe mi götürür insanı?
Ya hasret bu kadar yakar mı insanı?
Susmak sessizce kalmak. Kendi içimde seninle kaybolmak. Gözlerinin harelerinde sonsuz aşkı yaşamak. Her gece nefesini hissetmişçesine ürpermek. Ve kulağına iyi geceler sevdiğim demek. Ta içimde, en derinde seni yaşamak. En güzel hayallerimle avunmak. Tek yaptığım Susmak sessizce kalmak. Ve kendi içimde seninle kaybolmak.
West Indies,Kızıl Elma,itaki,Maçin!
Uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
Beyazların yöresinde nasibim kalmadı
yerlilerin topraklarına karşı şuç işledim
zorbaların arasında tehlikeli bir nifak
uyrukların arasında uygunsuz biriyim
vahşetim
beni baygın meyvaların lezzetinden kopardı
kendime dünyada bir
acı kök tadı seçtim
yakın yerde soluklanacak gölge bana yok
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
Uzak nedir?
Kendinin bile ücrasında yaşayan benim için
gidecek yer ne kadar uzak olabilir?
Başım açık, saçlarımı ikiye
ortadan ayırdım
kimin ülkesinden geçsem
şakaklarımda dövmeler beni ele verecek
cesur ve onurlu diyecekler
halbuki suskun ve kederliyim
korsanlardan kaptığım gürlek nara
işime yaramıyor
rençberlerin o rahat
ve oturmuş lehçesinden tiksinirim
boynumda
bana yargı yükleyenlerin
utançlarından yapılma mücevherler
sırtımda sağır kantarı gizli bilgilerin
mataramdaki suya tuz ekledim, azığım yok
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
Bir hayatı,ısmarlama bir hayatı bırakıyorum
görenler üstünde iyi duruyor derdi her bakışta
askerken kantinden satın aldığım cep aynası
bazı geceler çıkarken
uçarı bir gülümseyişle takındığım muşta
gibi lükslerim de burda kalacak
siparişi yargıcılar tarafından verilmiş
bu hayattan ne koku, ne yankı, ne de boya
taşımamı yasaklayan belgeyi imzaladım
burada bitti artık işim, ocağım yok
uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
