Çocukluktan bu yana en büyük meselelerimdendir sanırım. Oysa, çok sevgi gösterilen, hiçbir eksiği olmayan, güzel ve eğlenceli bir çocukluğum da geçti.
Lakin her zaman akşam olunca hüzün çökerdi içime, bir başka mahsun olurdum. Mesela çok sevdiğim rahmetli mücella ve rahmetli Rafet'in yanındaysam yaylada, adana'daki annemi özlerdim akşam oldu mu. Ya da adana'ya gittiğimde, bu sefer teyzemi çok özlerdim.
Yine akşam oldu mahsunlaştın" derlerdi bana.
Bu sebepten vedalar doğru değil. Yokluklar üzücü. Tanımadığım bir kadınla herifle üç gün üst üste yoksa karşılaşıp dördüncü gün görmeyeyim, evhamlanırım ben onu yine görmek isterim. Aklıma gelir sık sık.
