yıllarca içimde bir şeyi sadece nefretle boğmaya çalıştım, ve güçlüydüm. boğmaya çalıştığım şey özlemden başka bir şey değilmiş, artık kabul ettim. gardım düştü.
Ben biliyorum. Ozlediğim 3 kişi var şu hayatta. Ilk olan keşke abim olsa diyorum onu cok ozluyorum. Ikincisi ilerde ki eşim. Son olani ise ozluyor muyum bilmiyorum ama aklima geliyor cogu zaman sokaktakileri ona benzetiyorum.
Öyle bir şey yoktur biliyorsundur fakat özlediğin şeyi veya kimseyi özlemeyi kendine yediremiyorsundur ve itiraf edemiyorsun sonra adı 'ne olduğunu bilmemek' oluyor. Hepsi bu!
