biz insan kişiler, bir şeyin aşağılık ya da değersiz olduğunu anlatırken "köpek kadar" diye bir tabir kullanıyoruz. misal (bkz: ocalan ancak kopeklerin lideridir). öyle ki, sanki köpek dediğimiz hayvancağız bütün kötülüklerin, çirkinliklerin anasıymış da ondan başka hiç bir şey zararlı değilmiş gibi. hiç dönüp de kendi mabadımıza bir göz gezdirmeyi düşünmeden, hemen hayvancağıza yaftayı yapıştırıp kurtuluveriyoruz tabir arama sıkıntılrımızdan. haydi köpekleri direk olarak konunun içine çekmedik diyelim, birinden nefret edip aşırı kızdığımızda "hayvan" diye bağırıyoruz. yahu ne günahı var sadece programlandıkları şekilde yaşayıp giden buncağızların biri bana açıklayabilir mi?
biz insan ırkı olarak savaşları çıkartalım, bebeklere tecavüz edelim, namus diye evlatlarımızı keselim, yapmadık iğrençlik bırakmayıp üstüne bir de bize ne kadar aitse onlara da o kadar ait olan dünyayı bitirelim, sonra sevmediğimiz şeylere onların sıfatıyla seslenelim.
siz hiç annesini yemiş bir aslana "insan" diye küfreden ceyan gördünüz mü...
