yapacak bir şeyi olmayan yazarın tercih ettiği yollardan bir tanesidir.
en azından yapacak bir şeydir.
merhaba.
bir şey bulamadım.
ama çok fena yazasım var.
bir şeyler..
hayatımla, elimle , dişimle veya çoraplarımla ilgili.
sen okuyasın diye değil boşalmak için.
evet boşalmak.
klavyeden çıkan sesler öyle hoşuma gidiyor ki..
ama en önemlisi bu yazıyı aylar, yıllar sonra tebessümle okuyabilmek.
ben o zaman üniversitede
hmm bolca boş vakit
boş bir oda.
hmm
demek ben
hmm
bi dur allah aşkına
gel bakalım sevgili okur.
demek hala okuyorsun
nesini okuyorsun anlamış değilim.
sen de anlamadın demek
gülümsüyor musun? gülümsemiyor musun ?
hoşçakal..
insanın önce kalbi pır pır eder sonra parmakları. hemen koşar sözlüğe girer entrysini. ama sonra. sonra ne mi olur?
kimse iplemez onu. sol frame de 2 saniye durmaz başlığı. karanlıklara gömülür entry pır pır eden kalbi atmaz olur yazarın. entry atmaz olur. ta ki seri oy vere melek gelene kadar. melek dokanır onun kalbine favlar onu. tekrar atmaya başlar kalbi.
