suçun kendinde olmasına rağmen başka kişilere atarak, suçlamada ısrar etmeye de vam edip kendisi ak kaşık gibi ısrarla göstermeye çalışmak en önemli nedenidir. bu kişiler gerçekte olabilir tüzelde.
dış ve iç düşmanlar tarafından çok iyi bilinen yöntemlerdir. toplumu kaosun içine sürüklemek ve bir savaşın içindeymişcesine azınlıkları kışkırtmak, halkın hiçbirşeyden memnun olmamasını sağlamak şeklinde sıralanabilir. bu dış güçlerin başarılı oldukları, bırakın gördüğümüz haberleri, sözüm ona sözlükdeki entrylerden de belli değil mi zaten?
ne zaman kendi toplumumuzdan nefret etmeye başladık?
ne zaman ciddi ciddi ermeni soykırımını* tartışmaya başladık?
ne zaman bölgesel milliyetcilik yaptık?
başarılılar sanırım.
ayrıca, #421919
-özgürlük kisvesi altında bölücü şakşakçılarının hırlamalarına izin vermek.
-bunlara yapılan her eleştiriyi faşizan olarak nitelemek.
-devlete ve millete sövülmesini engelleyen bir yasayı kaldırmaya çalışıp, alenen sövmek serbesttir demek.
-filmlerde bölücü karakterleri hümanist insanlar şeklinde göstermek..
...
...
kısacası açın bakın televizyonu gördüğünüz 10 şeyin 8i bu listeye dahil olabilecek şeylerdir. kalan 2si de zaten magazindir...
o ülkede yaşıyan birine "bak sen ondan şöyle farklısın" yargısını aksettirdiğiniz zaman bu eylemi gerçekleştirmiş olursunuz. dış güçlerin ülkemizde 1960'lardan bu yana uyguladığı politika da bundan farklı eğildir; sen alevisin sen sünnisin, bak şu var ya şu o kürt ama sen türksün öteki de arap.
önce eğitimsiz bırakmaktır. daha sonra tarih bilincini en alt seviyeye çekebilmektir. aslında tarihte kardeşçe birarada yaşadıklarınızla, omuz omuza vatanınızı savunduklarınızla dövüştürürler sizi. insanların elinden gelenek ve göreneklerini hatta dinlerini almaktır. bu şekilde insanlar birbirlerinden öylesine uzaklaşırlar ki artık yaşadıkları toprağın anlamını bilemez hale gelirler. bir de bu ülkeye particilik sorununu eklerseniz; bu sefer ülkenin genç dimağlarını birbiriyle çatıştırmaya başlarsınız ki artık ülke parçalanmaya yüz tutmuştur. ülkemiz üzerinde oynanan oyunlar tam da bu niteliktedir ama bu ülke o kadar kolay parçalanılıcak ülke değildir. bazıları içten bazıları dıştan bunun için yıllardır uğraşsalar da yapamayacaklardır. bu ülke de hala kanının son damlasına kadar savaşabilecek insanlarımız buna müsade etmez.
akilli milletler icin yoktur boyle yol. akilli bir millet bolunmez. millet salaksa, icine giren sinsi yilani fark etmez ve gun gelir "aaa ne oldu bize ya" der ama is isten gecmistir.
ulkeyi bolmenin en kolay yolu milleti hem kendine hemde birbirine yabancilastirma ile olur.
1- dilini degistirmek: bu ulkede 100 sene once bosuna vakif okullari kurulmadi. fransa niye rahip ve rahibeleri yollayip bizim genclerimizi "egitti", hayir icin mi ? yine vakif okullari olan alman lisesi, avusturya lisesi, italyan lisesi bunlara ornektir. bugun birileri televizyona cikip "ay benim boyfriendim" diyebiliyorsa bunun sebebi bu vakif okullari sayesinde kanimiza giren yabanci hayranligidir.
2- halki kutuplastirmak: zengin-fakir, sagci-solcu, dinci-dinsiz gibi guruplara ayirip ulke icirisinde butunlugu yok etmek. hepsini yasadik. en son moda olan ise "laik-dindar" versiyonu.
3- tarihi yok etmek: bosuna mi ermeniler surekli karsimiza cikartiliyor. bosuna mi bize barbar turkler diyorlar, bosuna mi surekli gecmisimiz irdeleniyor. gecmisten utanmamiz icin ellerinden geleni yapiyorlar. gecmisini bilmeyen, gecmisinden utanan kendinden uzaklasir. benligini kaybeder.
(bkz: psikolojik savaş)
(bkz: misyonerlik)
(bkz: emperyalizm)
şeklinde özetlenecek de olsa, aslında herhangi bir bahaneyle; ülkeyi iki veya daha fazla gruba bölerek, ortamı kızıştırarak birbirine kırdırmak, bu kaos ortamında da ülkenin şuurunu kaybetmesinden faydalanarak tüm değerlerine el koymak şeklinde olur. yakın tarihimizde milliyetçi-komünist, sağcı-solcu, kürt-türk, alevi-sünni, laik-muhafazakar cepheleri açılmış, zaman zaman sonuç vermiş, ülke felç olup yabancıların elinde oyuncak olmuştur.
Ayrıca (bkz: bölücülük tuzağına düşmemek)
Amerika'nın uzman olduğu alanlardan biridir. Daha ziyade özgürlük, demokrasi, insan hakları gibi söylemler kullanılır. Bunlar din ve etnik köken gibi hassas konularla birleştirilip cümle içinde kullanılır. Her şey birbirine karışır. Bu kavram karmaşası içinde herkez işine geldiğinde demokrat, işine geldiğinde özgürlükçü olur. Hatta bu özgürlük ve demokrasi öyle bir şeydirki, devletin anayasasında yazan temel maddelerin bile önemi yoktur. Artık yapılması gereken ülkeyi sağcı, solcu, dindar, dinsiz, faşist, kominist vs. gibi parçalara ayırıp afiyetle yemektir.
Afiyet olsun diyeceğim ama bu yemek biraz zor sindirilir.
önce sağ - sol.
sonra türk - kürt.
olmadı mı alevi - sünni.
o da tutmadı türbanlı - açık.
yemezsek artık fenerli - cimbomlu.
yazarın notu: biz bir bütünüz bölünmeyiz. itişiriz kavga ederiz o ayrı. ama daha çok beklersiniz. bölünmeyiz.
