insanların en köklü duygularından biri olan aidiyet duygusudur.
Henüz devletlerin var olmadığı topraklarda kabileler şeklinde yaşayan insanların birbiriyle savaşmasının dahi sebebi bu duygudur. aidiyeti kollara ayırırsak bunlardan birinin ırk/nesep olduğunu söyleyebiliriz. bununla birlikte aidiyetin daha birçok kolu vardır. değişmeyense her daim ayrıştırıcı ve çatıştırıcı olmasıdır. evet endi içinde bir bütünlüğe ve kaynaşmaya sebep olur. ancak dışarı karşı sürekli bir huzursuzluğa, güvensizliğe, cephe almaya sebep olur.
Devletin artık hipnotize edilmekten beyni pelteleşmiş toplumun içinden filizlenmeye çalışan bireyi kontrol altında tutmak için kullandığı mekanizmalarından biri de (hatta en güçlüsü) bu duygudur aslında.
Aslına bakacak olursanız bir devlet kontrol mekanizmalarını kullanabildiği kadar bir devlettir.
Milliyetçi duyguların pohpohlanması, diğer devletler ile yaşanan askeri ve siyasi gerginlikler, militarizm, her turlu görsel ve yazılı medya insanları aptallaştırmak, kontrol altında tutmak ve yönetmek için kullanılır.
kısacası bir ülkenin dağılmaması, o topraklar üzerinde hakimiyet kurmuş devletin yönettiği toplumu aptallaştırabilmesine, her türlü bireyselliği öldürmesine bağlıdır.
yoksa bireyin olduğu yerde özgür zihniin gereği herhangi bir şeye tâbi ve teba olmayıp dağılmak doğal olandır.
kesinlikle ulus tanımının tüm kimliklere hitap etmesi ya da tüm kimliklerin varlığını sürdürmesine olanak sağlaması. tabi böyle bir şeyde %100 oran yoktur, %60 olursan zaten eninde sonunda ayrılıkçı unsurlar güçlenir ve birlik tamamen bozulur. aslında dıştan nesnel bakarsak bir toplumu bir arada tutan şey saygı değil tahammüldür işte bu sınırı zorlamamak için bu sınırı olabildiğince herkese uyar hale getireceksin. ha benim kafama göre ne yaparsan yap bölünmeyecek, yıkılmayacak devlet yoktur ama olsun insanlar bir arada olmaktan mutlu oluyorlar sonuçta.
Duymayla dinlemenin, bakmayla görmenin ayrımını çocuğa fark ettiren ve onu bu yolla fikri hür vicdanı hür irfanı hür birey haline getiren bir eğitim sistemi.
