yıllar önce ırak'ta her cuma namazı çıkışı bomba patlardı, televizyonda 100 ölü var diye haberler olurdu. izlerken derdim ki, buradaki insanlar nasıl kafayı yemez ? nasıl hala sokağa çıkabilir, nasıl alış veriş yapabilir, çarşıya çıkabilir ? 15 günde bir 100 lerce kişinin öldüğü bir ortamda insan nasıl çıldırmaz ? nasıl alışırlar buna ?
ve yıllar geçti aradan... türkiye ırak'ın kaderini yaşıyor. arada bir fark var. sosyal medya artık daha etkin. tv de değil de internetten takip ediyoruz her şeyi. o zamanlar sorduğum ve cevap bulamadığım sorular vardı. şimdi cevabı buldum. insan alışıyor. nasıl oluyor hala bilmiyorum ama, alışıyor. bomba patladı. arkadaşlar ile otururken öğrendik bunu. hiçbirimizde bir değişim olmadı. haberlere bakmaya dahi tenezzül etmedi kimse. etraftaki herkes çayını içmeye devam ediyordu. sahilde gece avına çıkan balıkçılar olta atıyordu. garsonlar koşuşturma içindeydi. internette herkes olayla ilgili görüntüleri izleyip paylaştı. bazıları lanetledi. siyasiler kınadı.
diyeceğim o ki, alışır. hem de öyle bir alışır ki şaşırır kalırsın. sanırım yaşama iç güdüsü.
edit: hem de öyle bir alışır ki bir ülke, olay sırasında para kazanma hırsı ile insanlara verilen hizmet karaborsaya düşer. taksiciler 300 liraya yolcu taşır, seyyar satıcılar suyu 10 tl ye verir. alışmaktan öte, hissizleşir.
