her insan için hayal kırıklığı yaşamak, çaba harcadığı bir şeyin başarıya ulaşamadığını görmek üzüntü vericidir fakat hayal kırıklığı yaşayan insan bir öğretmen ise ya da bir eğitmen, kısaca çaba harcadığı şey bir insansa ve emeğinin, çabasının işe yaramadığını görüyorsa, hayal kırıklığı daha büyüktür.
bir insanı yetiştirmek kolay bir iş değildir. tohumu alıp, güven içinde büyümesini sağlamak, her gün suyunu vermek, yapraklarını temizlemek, toprağını eşelemek, yeşermesini, büyümesini sağlamak... ve çiçek açmasına tanık olmak!
büyük bir özveri gerektirir, o özverinin büyüklüğü kadar çok tomurcuklanır çiçeğiniz çünkü...
ama acı olanı, o çiçeğin büyüdükçe sizin oksijeninizi çalmasıdır ama ne önemi vardır siz zaten böyle olacağını bilerek kabullenmişsinizdir. önemli olan onun daha çok çiçek açarak çevresindekileri kendine hayran bırakacak olmasıdır ve ona çiçek açmasını siz öğretmişsinizdir! o benim çiçeğim, diyebilceksinizdir.
gün gelir çiçek tomurcuklar açar ama artık ne saksısını beğenmektedir, ne toprağını, ne de sizi! verdiğiniz suyu az bulur, toprağını değersiz...
40 YILDA BiR ESPRi YAPIP ÖĞRENCiNiN, KENDiSiNiN 40 YILLIK CiDDiYETiNi UNUTUP KATILA KATILA GÜLMESiNi BEKLEMESi .. TABi HiÇBiR ZAMAN BÖYLE BiŞE GERÇEK OLMAMIŞTIR OLMAYACAKTIR KURAL ODUR Ki ÖĞRTMEN DEDiĞiN YA CiDDi VE NUSPETTiR YADA ESPRiLi GEVŞEK VE KAALE ALINMAYANDIR..
