Köşemi, üniversiteli genç bir arkadaşımıza, geleceğin gazeteci adayına bırakmak istiyorum. Kendisinin bana ilettiklerini olduğu gibi sizinle paylaşmak istedim.
Her satırı ayrı önemli, her satırı bizim gerçeğimiz.
Ancak geldiğimiz tabloda gençlerimiz cips almayı lüks görecek, karınlarına suyla doyuracak hale geldiler.
Sözün bittiği yerdeyiz. Yarınlarımız bu çocuklar, bu gençler olacak.
Sözü kendisine bırakmak istiyorum:
"Batuhan abi merhaba. Benim adım Nursel. Bir öğrenci olarak size yaşadığım hayat zorluğunu anlatmak istedim bu akşam. Halkın sesi olan bir gazeteciye yakınmak istedim. Meslektaşıma yakınmak istedim. Gazetecilik öğrencisiyim. Hayırlısıyla seneye bitecek. Ancak ben seneye okula gelmeyi düşünmüyorum.
Hocalarımla konuşup sadece sınavdan sınava okula gelmek istediğimi söyleyeceğim. Umarım yardımcı olurlar. Bunu istememin sebebi ise hayat pahalılığı. Babam işçi emeklisi. Annem işçi, asgari ücretle çalışıyor. Bir de ablam var. Bankacılık ve finans mezunu. Asgari ücretten 600 tl fazlaya çalışıyor. Evet, lisans mezunu bir insanın hak ettiği değer bu..."
