Bir şiir dizesi. işin edebi kısmını kenara bırakıp düşününce insan hayatının ne kadarını kendisi için yaşıyor? Sırf yemek, içmek, barınmak yani yaşamak için çalışıyor çalışırken de ömrümüzü veriyoruz. Ne için? Yaşamak için.
Hayatımız kendimize ait olsa hangimiz bir pazartesi sabahı erkenden kalkıp yollara düşer?
Neyse işte Pazartesi yüzünden hep bunlar.
can yücelin şiirinden bir dize.
son günlerde denk geldiğim en güzel tespit aynı zamanda.
bir ömrün bedeli bir ömür olmamalıydı.
insanın yaşaması; yemek, içmek, barınmak, nefes almak ve bunlar için çalışmak olmamalıydı.
nefes almaktan fazlası yaşamak.
ama işte ne fayda, yaşayanlar sadece sömürenler.
sömürecek kadar acımasız ve zeki olanlar yada.
