sevilen insan için güzel bir durumdur ama seven için öyle değildir. seven insan sürekli onu düşünür, uykudan kalkar acaba ne yapıyor şimdi kalktı mı der. uyumadan önce onun fotoğraflarına bakar, onunla bir gün birlikte olacağı günü hayal eder ve uyumadan önce dua eder allaha onu koruması için. hayatı ona bağlıdır onu düşünmek ten diğer işlerine odaklanamaz, sık sık bir derdin mi var sorusuyla karşılaşır ama bir şey yok gibi yok iyiyim der ya da başka bir bahane bulur. bazen o yanındaymış gibi konuşur onunla ufak sohbetler falan. onun için yemek, kek falan yapar. hiçbir zaman seven insan pişman olmaz tek korkusu onun yanında olmadan buralardan gitmektir. seven için zorlu ama güzel bir yoldur ama sevilen insan bunların farkında olmadan hayatına güzelce devam eder.
çok güzel bir şeydir. fakat şu zamanda gerçekten varlığı belirsizdir böyle insanların. bir insanı ömür boyunca sevmek yürek ister. Sevgi Neydi? Sevgi iyilikti, Dostluktu, Sevgi Emekti...
bir insan doğum ve ölüm denen iki büyük yalnızlık arasında hiç yalnız kalmamışlardan değilse, içinde bir türlü ses olup dağılamayan bir çığlığı taşımışsa, bir anı veya bir hayal için hayatını yakabilir. böyle bir insan yüreğinde kurduğu kentte, herkeslerden gizli, uğrunda hayatını yaktığı şeyle yaşayabilir. kuşandığı yalnızlığın onu yeni bozgunlardan koruyacağına inanıyordur. üç beş zamana sığdırılmış bir aşkı tek başına, alabildiğine yaşamış ve bir daha çözülmemek üzere o yılların ucunu düğümlemiş, anlaşılması zor bir ademoğludur. bir başkasını sevmeye asla hazır hale gelemez. böyle bir insan için yeni birini bir anda sevmeye hazırlanmak, yıllarca ağaçsız dalsız bir ovada büyük bir yangın beklemek gibidir.
mümkündür, ayrılık varsa artık onun tenini, sesini, gülüşünü, bakışını kısaca her şeyini isteyen sevgi bunları istemeyi bırakır; susar ama bu sessizlik tükeniş değildir. sessizce özler; sessizce merak eder; sessizce... o kadar sessizleşir ki zamanla varlıkla yokluk arasında kalır. ama vardır işte...sadece söyleyebileceği fazla şey kalmamıştır. söylese de duyan olmaz zaten...ve insan artık daha cılız duyguların sesine kulak vermeye başlar. ne yazık ki bunu yapmak zorundadır...
normal insanın yapabileceği birşey değildir. kendim için söyleyeyim, şöyle bir insansanız mümkün olabilir. tabi ki 80 yaşında karısıyla yaşlanmış bir dede değilim, ama olacağım inşallah.
- kimseyi sevmediyseniz; çocukluğunuzda ilgi gördüğünüz halde umursamadıysanız
- sessiz yapıdaysanız. böylece insanlar sizi keşfedemez; belki süper çocuksunuzdur, herkes arkadaşınız olmak isteyecektir, ama yalnızsınızdır.
- psikolojik sorunlarınız varsa. ilginçtir bu, daha derin incelenmelidir; birçok farklı düşüncesi vardır bunun.
- yaşamak anlamsız geliyorsa
işte bu durumda tek bir insana bağlanıp onun için yaşamak mümkündür. onun ölmesi size fazla acı vermez; en azından rahatta olduğunu bilirsiniz.
ama ona birşey olması ya da terk etmesi (illa ki sevgili olacak değil) korkusu, sadece düşünmek; onun verdiği korku bile ölümden beterdir...
imkansiz olandir. insan sevgiyi herzaman farkli yasar. bir ömür boyu sadece bir insani sevmek "o" gittikten sonra kalbini hic kimseye acmamakla mümkündür, Kalbiniz ise sevgiden beslenir. Dükkan degil ki kapatasin.
ya, sevilen, tapılan, ama korkulan insan tarafından: aşkın ruhun derinliklerinde hissedildiği anda terkedilince,
ya da: çoşkuyla, tutkuyla, şehvetle sevilen kişiyle aşkı çılgınca yaşayamadan ölümün ayırdığı durumlardaki: yaşanmamış beraberliğin ömür boyu sürecek hüzünlü tutkusudur.
