aslında psikopatlıktır. çocuğun ilerde ne gibi zorluk çekeceğini düşünürsek acımasızcadır. anne baba tarafından yapılmaması gerekendir. evet bende az manyak değilim yeğenime yapmak istiyorum sosyolojik deney olarak. küçük örneklerle açıklayayım.*
; kaşığı çatal, çatalı kaşık olarak öğretmek:
+babaanne kaşık versene ya?
-al oğlum.
+babaanne kaşık diyorum sen çatal getiriyorsun. ya neden yapıyorsun bunu. kaşık lütfen.
..!?
; masaya tuvalet, tuvalete masa dedirtmek:
+anne masaya götür müsün beni?
-tamam oğlum geldik bak
+burası tuvalet anne ya şu masaya götür beni s.çıcam ya of şimdi kaçıracağım.
..?!
; bilgisayara hesap makinesi, hesap makinesine tost makinesi dedirmek;
+anne hesap makinesini açarmısın araba yarışı oynayacağım?
-oğlum al da bununla araba yarışı oynanmaz.
+anne sen beni duymuyor musun ya hesap makinesi istiyorum sen tost makinesi getiriyorsun off uff!.
..?!
ileriki aşamalar için.
**/ekmeğe su, suya ayran, ayrana portakal, meyveye çikolata, çikolataya ayakkabı, ayakkabıya manto, telefona fax, kitaba gazete.. süre gider vallahi.
çok karmaşık bir durum oluşturur resmen hayatı yıkar lan. düşünsene dil denen olgu bir anda çürüdü. çocuk daha hayata atılmadan yaşamdan soğudu. tövbe estafurullah. siz siz olun yapmayın böyle bir manyaklık. bakmayın bana ben biraz deliyim. sosyolojik deney için her şey mübahtır.
buradan abime saygılarımı iletiyorum. kızmasın lütfen bunu kendi çocuğuma yapacak kadar acımasız değilim.
nesneleri geçtim sayılar, renkler, şekiller, terimler vs. isimlerini de yanlış öğretmek tamamen mağara adamı {yok la onlar en azından yanlış bir şey demez} oluşturmaktır.
aslında toplumda iletişim dediğimiz şey bir sürü anlamsız ses olduğunu kabulleniriz. ama bir başka anlamsız sözü sırf diğer kişiler anlasın diye sarf etmeyiz. yani bir insan kaşık'a çatal deseydi onu belgi yadırgarlardı ama bunu bir mantığa göre değil dogmaya göre yaparlardı. neyse velhasıl bana göre bir nesneye farklı bir isim takmak abes değil sadece toplum içerisinde anlaşılmamazlık yapar.
