baktığı yerde yalnızca bir adet çiçek olduğunu düşünen zihinler, varlığın metafizik boyutunu hangi idrak ve muhakeme kudretiyle müşahade edebilirler ki? onlara ne kadar yazık ki, ancak önüne konan küspeye dikkat kesilenler gibidirler.
bu, bir çiçekte allah'ı görememektir. ve bu, görmek gibi ulvî bir icraata en büyük hakarettir.
sokakta yürürken aldığı havanın, bastığı toprağın, gördüğü güzelliklerin yaratıcısı olduğunu fark edemeyen insanlardır. çiçekler, kediler, köpekler, topraklar, ağaçlar, dereler, ormanlar. bakarken görmek lazım. boş bakmamak lazım...
allah herşeyde kendini tecelli eder lakin. matıksız demiyorum bakın, saplantı derecesindeki ön yargılardan kurtulamayanlar bu açık vaziyeti göremez. allah evrendeki müthiş düzende kendini her zaman gösterip durur.
