anlamsız bakan gözlerin, mavinin arkasına sığınmasıdır kimi zaman bakışları. oysa bir bakış, ne renkler uyandırır insanın içinde, gözleri beyaz olsa dahi...
bazen dünyanın en korkunç, en soğuk gözleri olabildiği gibi bazen de anlaşılmaz bir biçimde insana sıcacık görünen gözlerdir.
buzdan bir kalenin eriyişi gibi o derin mavide kaybolmak aynı zamanda o renge kendini bırakmak gibidir. sessizdir, ağlamaklıdır, yorgundur bu gözler ama derinleştiği zaman koyu bir maviliğe bürünerek birden renklenebilir. bir çift mavi göz, ne kadar ısınırsa ısınsın her zaman soğuktur aslında da ona bakanlar belki de onu sıcak sanarlar.
