Mükemmel bir insan değilim hiç bir zamanda olmadım .. olamadım belkide hatalarım çok fazla olduğu için, ama bundan asla utanmadım şimdide anlatmaktan asla utanmayaçağım .. Çünkü ne kadar iyi olursan olsan kim olursan ol insanlar seni öyle yada böyle zaten hep yargılayacaktır.
2008 yıllında .. çok fazla cesarete sahip olan ve çokta naif olan genç bir kızdım ..bir yandan okul derken bir yandan aile baskısı derken büyük bir boşluğa düştüm ..ben 5 kardeşin sondan ikincısıydım .. annem büyüklerimde yaptığı hataları yapmamak için beni dahada çok sıkardı.. aslında sadece korumak istiyordu dışarda ki kötülüklerden ama ben artık bir genç kız olmuştum gezmek tozmak istiyordum kimi zaman eve geç dönmek ..eteğimin boyunu biraz kısaltmak.. ya hayatı tanımak istiyordum kendimce sadece. O dönemler karşıma kendimden 4-5 büyük birisi çıktı .. bir erkek evet .. ve ben ona delicsine aşık olup ilk aşkı tatmaya başladım..sersemleştım ..derslerimi aksatmaya başladım ..eve geç gelmeler başladı sevgili yüzünden ..evde ki kavgalar ve baskı dahada büyüdü..ben dahada asi bir insana dönüştüm ve tavırlarim .. erkek arkadaşımı rahatsız etmeye başladı, ansızın bir sabah uyandığımda telefonumda bir mesaj gördüm yabancı bir numaradan .. mesaj ismiyle başlıyordu ve bu arkadaşımın numarasi .. ve ben artık yokum beni aramaya kalkma hiç bir yerde yorma kendini .. sonsuz bir yolculuğa çıkıyorum kendine iyi bakla bitti. Anlayamadım .. anlamak istemedim ama vazgeçmeye niyetim yoktu .. numarasi iptal olmuştu .. en yakın arkadaşlarıni aradım yalvardim ama hepsi yemin etmişti susmaya. . evlerine gittim .. taşıdıkları söyledi komşuları ..bana bir şehir söylediler .. ben apar topar eve gittim bir kaç parça eşya koydum bir sırt çantasının içine ve evden gizlice çıktım ..öğlen vakitleriydi sanırsam. Tren garına gidip o komşuların söylediği şehire bilet alıp ilk trene bindim ..bir adres yoktu sadece bir şehir .. koca bir şehir. 6 saat yolculuğun ardından varır varmaz bir otele yerleştim .. daha reşit değildim ama şansıma büyük gösteriyordum kimlik sorulmadı ..sabahi orda ettikten sonra ..Belediye binalarına gittim belki bir adres öğrenirim diye isimlerini vererek .. ufak bir ip ucu sadece tek ümidim oydu.. ama tüm çabalarım boş çıktı .. Bu arada tabi yazmayı unuttum ailem defalarca cevapsız arama ve mesaj bırakmış telefonuma .. bir yandan korkuyorum polise haber verdilerse diye .. saat yine öğlen vakitlerini buldu ve benim bir gün daha bir otelde kalacak param yoktu .. çokta yorulmustum. .o cagresizlikle eve dönmeye karar verdim ve son paramla donüs trenini yakaladım..ve karanlık coktüğunde yaşadığım şehire geri dönmüştüm. .titreyen ayaklarına evimizin kapısına yaklastim.. daha zile basmadan kapı açıldı ..ardında annem ve abim ..o gün ilk tokadımı yedim abimden. . Annemi ilk defa okadar ağlarken gördüm ..saatlerce karşımda oturup nereye gittiğimi napıtığımı duymayı beklediler sadece sustum .. Bugüne kadar hala bilmezler. O günden sonra içime kapandım. .evden okula okulda eve..sevdiğim insanın gidişini ve kararını zamanla kabullenip sadece unutmaya çalıştım..iki sene sonra liseden mezun olmuştum ..artık deli çağı dedikleri seneler geride kalmıştı ..Aklı başında genç bir kız olmuştum ..geçmişe dönüp bakmaya aynı hatalara yapmaya niyetim yoktum ..nede geçmişte kalan bir insana tekrar hayatımda yer vermeye ..ama birgün ansızın telefonum çalmişti hiç değiştirmiştim numaramı .. onun sesiydi ..bana kirgin misin dedi .. gözyaşlarım sel oldu ..kendimi tutarak Hayır dedim ..görüşmek istediğini söyledi ..evet dememin tek sebebi .. o zamanlar ne olduğunu ögrenmekti .. kendimle hesaplaşmak onunla değil .. yer mekan belirlendi buluşuldu .. ve duyduklarım beni bir kez daha yıktı .. madde bağımlısıydım ben dedi .. ailem beni bu iletten kurtarmak için başka şehire taşındı ..senin iyiliğn icin senden uzak durdum ..başka birşey sorma ne olur dedi .. artık hersey geçti ben iyileştim yarım kalan herseyi bitirmek için döndüm ..bana yer varmı hayatında dedi ..duygularım yine depresti ama kendime bir söz vermiştim geçmişe dönüp bakmamaya ve kendine iyi bakla onun yanından ayrıldım. O gün bugündür kendime verdiğim bu sözle yaşıyorum. Şimdi yargılmakta özgürsünüz ..iyide olsa kötüde olsa bu benim Hikayem benim parçam geçmişim.
insanların tüm çabaları kendileri mükemmel gösterme üzerine kurulmuştur .. buna kapılıp kim olduklarını nerden geldiklerini onların aslında o yaptıkları hataların şimdi oldukları o daha iyi insana dönüştürdüğünü unuturlar.
Erkek kardeşimin doğmasını hazmedemeyip tam bir ay boyunca her gün yaptım. Her gün bulup geri getirmeleri üzerine pes ettim. Kaçtığım yer de amcamların evi, çok yaratıcıymışım.
Çocuk ağladığı zaman cinnet geçiriyordum bunu nereden alıp getirdiniz diye. Şimdi onun için canımı bile veririm * .
Sinirlenip kaçardım. Annem peşimden gelirdi 1 - 2 sokak koştuktan sonra annen; iyi ben gelmiyorum naparsan yap demesiyle ağlaya ağlaya geri dönüyordum tabi o zamanlar 10 yaşımda falanım. Büyüdükçe daha uzun süreli kaçmalarım oldu tabi babamın evden kovması vs vs. Ailenizle iyi geçinin 1 haftacık bile küs veya ayrı kalsanız canınız acıyor.
kaçmasam da bir kaç kez kovuldum hatta bir keresinde gece iki de kovuldum ve o saatte hiçbir arkadaşıma ulaşamadığım için parkta bir bankta yalnız bir gece geçirdim yaz olmasından dolayı biraz şanslıydım basit bir karton bulup uzandım ama ne uzanmak biraz sızıp ezanla beraber uyandım sonra çorbacıya gidip sağlam bir çorba içip keyfini çıkardım.
ben şarkıcı olmak için kaçmıştım. ama kaslı ve yakışıklı bedenimi gören bayan yapımcılar beni her sefasında kandırıyor benden faydalanıyorlardı. artık bende bir jigolo olmuştum. hayat bana bunu layık görmüştü. o güzel kadınlar beni evirip çeviriyor ve hep da fazlasını istiyordu. buna bir dur demeliydim.
böyle bir hikaye bekliyoruz dimi hepimiz. yok lan eve beş dakika geç gelsem nerdesin diyolar. ne kaçması.
