son yıllarda insaniyetimizi, samimiyetimizi, dilimizdeki güzelliği, estetiği ne kadar kaybettiğimizi, ne kadar çok ruhsal sorunlar çektiğimizi ortaya çıkaran bir durum.
"yüklemsiz özne olmaz" derdi edebiyat hocalarımız. bugünleri görselerdi herhalde utançlarından ne yapacaklarını bilemezlerdi. artık onların söyledikleri kaide değişti.
hayatımızda öyle bir yere soktuk ki küfrü, bir yerlerimize her şeyden çok girdi. birilerini sevmeden, eline, beline, ağzına vermeden duramıyoruz. ha normal şartlarda bu küfürleri edenlerin böyle bir tecrübelerinin de olmayışı çok tezattır ayrıca.
artık gençlerimiz sözlük olarak "lümpen sözlük"ü kullanıyor küfür dağarcığını geliştirmek için. ve biz böyle devam edersek bu dağarcık bizi, bütün toplumu yutacak.