günlük hayatın kovalamacasında yokluğu fark edilmeyen yazar kişisinin ardından mezar taşı kıvamında yazılan bir çeşit ağıtın veciz ifadesidir. mezar taşı sökülerek asıl yeri sözlüğe taşınmıştır.
bir yazar vardı.
kendince güzel başlıklar açan.
sözlüğe neşe saçan.
sıkışınca hemen kaçan.
adı burhan çaçan.
değildi tabi kafiye olsundu.
birgün birşey sözlüğe teget geçti.
geçerken de bu yazarı seçti.
kendisi karşı bayıra geçti.
artık vakit çok geçti.
bir yazar vardı gömdüler şu karşı bayıra
atını vurdular eşeğini saldılar çayıra
ardından kalanlar ağladılar bağıra bağıra
ölümünü hiç kimse yormadı hayıra
bu dünyada gülmedi bari ahirette mevlam kayıra
ben de bu saatten sonra vurayım kendimi ormana kıra
dizeyim şişeleri efkarımdan sıra sıra.
