dünyada ne kadar kalem * var ise, her biri kendi amacı uğruna yazan, "yazar" için yazar. başkaları adına bunu söylemek hadsizlik olabilir. o nedenle emin olduğum sadece bir tanesini yazacağım. bir yazar, profesör randy pausch o son ders konuşmasını neden yaptı ise aynı nedenden dolayı yazar. slumdog millionaire filminde jamal karakteri o yarışmaya neden katıldıysa işte o yüzden yazar. bir anne, evladı doğduktan sonra niçin yaşarsa işte o da öyle yazar. belki bundandır ruha dokunan kelimelerin, herkese nasihat olsun diye değil de sadece tek bir kişi için yazılanlar arasından çıkagelmesi. onun okumasını ümit edersiniz, başkaları da umudunuzu paylaşmaya başlarsa, işte o zaman gerçekten yazabilmişsiniz.
bir yazar sadece kendi ruhu için yazar. toplum kaygısı, iktidar baskısı veyahut herhangi bir amaç uğruna yazılan yazılar aslında broşür değeri taşır benim gözümde.
yazıya baktığınız zaman o yazarın ruhunu anlamalısınız söz gelimi fatih altaylı gibi mahallenin delikanlısı edasına bürünüp ne şiş yansın ne kebap ben yalaka olurum ama hissettirmem tarzı kaygılar taşımamalıdır. yazar aslında tarafsız olmak zorunda da değildir çünkü böyle bir kaygısı olursa o ruhu yazıdan kaybolacaktır ki buda kalemi tutan elin kağıda nasıl dokunduğunu hissetmemize engel olacaktır.
günümüz türkiyesi kalemini satan yazarlar ile doluyken bu sorulması gerekli olan sorudur.
