inanç sisteminin temelini oluşturan; insanların acziyet ve korkularının mecburi durağı konumunda olan yaratıcı fikrini benimsemiş, aklen ve ruhen noksan, biçare insandır.
istisnası olmayan bu durumun asıl sebebi, kişilerin kendilerini, baş edemedikleri durumlar karşısında, zavallı gibi davranıp, çaresiz meczubu oynayarak metafizik hilkat garibesine benliklerini sunması ve noksanlıklarını bu vesileyle gidermesidir.
akıl ve mantıktan ziyadesiyle yoksun olan, insan irade ve zekasının gücünü bilmeyen bu tür insanlar; karakter olarak zayıf bir yapıda oldukları için, inanmak, kendileri adına en basit çözüm noktasıdır.
"Allahtan kork" lafı çok derin bir anlam içerir. Sözün bittiği yerde bu cumleden başka bir şey söyleyemez insan. Bir ateist bile kullanır bu cümleyi, çünkü insanlar korkunçtur.
insan çaresizdir zaten ama sırf inanmış olmak için inanmak da bana saçma geliyor. Allah gelse konuşsa beni ikna edebilir ama dağları yaratmış görmüyon nu şeklinde basite indirgeniyor. Karıncaya da yaratmış dağı marsta da dağlar var bu mu açıklamanız. Kuranın çoğu kısmı iyi olduğu halde savaşa çağırma veya başka insani kısımları da ilginç buluyorum. Elbette herşeyin açıklaması bulunuyor fakat önemli olan mutmain olabilmek. Peygamberler bile bu konuda zorlanmışken allahın insanlardan bunu beklemesi tuhaf.
insanlar milyonlarca tanrıya tapmış güneşe, aya, muza,hyavanlara bakmışlar bunun sonu yok en iyisi biz görünmez bir tanrı uyduralım konu kapansın demişler. ancak inandıkları tanrı ortada yok. 5 yaşındaki çocuk hastalıktan ölüyor 105 yaşndaki kadın koronayı yeniyor. kısacası olmayan bir tanrıya inanmanın kimseye faydası yok. eğer tanrı varsa bile gücü çok sınırlı.
