yüreğinin ikiye bölünmesi böyle bir şey. bir yandan için için kızıp unutmak isterken, öte yandan karanlığın içinde göz bebeklerinin yanması nasıl bir iştir? nasıl bi illet olduğunu ben bilmiyorum bunun. birinden yüzde yüz ne nefret edebiliyorsun ne de onu unutabiliyorsun. ama koşulsuz şartsız yüzde yüz seviyorsun. öyle kızgınlıkların, kırgınlıkların oluyor ki kaçıyorsun ondan. peşinden gelen hayaline bile dönüp ''defol'' diyecek kadar kurtulmak istiyorsun. gitmiyor. öylece donakalıyorsun. için el vermiyor elinden tutup onunla geri dönüyorsun, onca yolu hiç konuşmadan. ama bu sefer de elini bırakmak istemiyorsun. seni çekip götürüyor. sonra yine aynı yerdesin. o eve giriyor, sen kapısının önünde gece bekçisi olmaya devam ediyorsun. zamandan ve mekandan münezzeh...
