hayat tuhaf be. hiç ummadıgın kişiler, hiç ummadıgın şeyler yapabiliyor. bir zamanlar deli gibi aşık oldugun kişiyle karşı karşıya oturuyorsun. ve sırf onu teselli etmek için sana deli gibi aşıktım ama şuan değilim diyorsun. kendine bile itiraf etmekte zorlandıgın gerçeği pat diye onun yüzüne söylüyorsun . ve iyiki de tanımışım seni, iyiki de sana açılmamışım o zaman diyorsun. bir zamanlar deli gibi sevdigin, hayatımda tanıdıgım en güçlü kadın dediğinin karşında çırpınışlarını görüyorsun. çaresizliğini. ağladığını görüyorsun. kadınlar ağlamasın. hiç kimse aglamasın. anne sen de aglama. ben kötü biri değilim. valla bak. hayat kötü. ve ben kötülerin arasında iyi olmaya calısıyorum. ne kadar olabilirsem. ağlama anne, beni de ağlatıyorsun.
bugün yine uyanır uyanmaz ilk sigarayı o'na yaktım. kahvaltı bir parça peynir ekmek bolca çay. sessizlik hakimdi yine evde, dışarıda kafamın içi ise panayır yeri gibi bağlık çağlık... sol yanımda hal bir ağrı, sigaradan diyenler oluyor ara sıra, halbuki ne çok severim sigarı bir anlasalar. aşk gibidir senden götürdüğünü bile bile yaşarsın onu.gece çıktım dışarıya uzun zamandır içmemiştim bir bira içtim bir mekanda bolca çay. kitapları bıraktım bir haftaya yaklaştı. sözlükte takılıyorum. yalnızlık işte bir nevi şizofren... ya kitap kahramanları arkadaşın ya da sözlüğe takılıp birşeyler var etme gayreti.tadı yok hala bekliyorum... gelen geçen yok mu bolca işte sadece o yok! ve bütün mesele herkesin olması ve o'nun olmaması. ne zaman gelir de bu kafamda ki çığlıklar bu ses kirliliği bir solo ile son bulur bilmiyorum. bekliyorum...
çöken geceye hasretle bakıyorum,onda aradığım bir şeyler var lakin ne olduğunu bilmiyorum. kürk niyetine çekmiş üzerine sisi gece, sanki... sanki ısınmaya hasret... bense elimde sigaram, ağzımdan ne kadar fazla duman çıkarabilirim onu ölçüyorum. çektiğim her yudumla gece biraz daha sisleniyor gibi, kar yağsa keşke ya da yağmur, belki çekilir biraz sis o zaman,hem geceden hem de ruhumdan... insan bu ya hep ihtiyaç duyar sıfatlara, ne kadar yalnızlıkla özdeşleşmişsen o kadar kalabalıksın akşamlarda. pencereyi kapamaya yelteneceğim ama elim varmıyor, biraz daha üşümek istiyorum, hem gecede benim gibi yalnız bunu biliyorum nede olsa rengi ruhumun rengine denk!
Gene sana geri döndm. Kötüyüm biliyorum. Bin kere tövbe bozmuş günahkarın tekiyim. Pisim, çirkinim. Elimde değil ama, her seferinde dönmek zorunda hissediyorum kendimi. Seni seviyorum. Bülbülü utandıracak kadar seviyorum. Yegane yoldaşım. Seni nasıl bırakırım? Senden başka kimse sevemez ki beni. Kim ne yapsın ki benim gibi birini. Binbir maceredan arta kalmış hayat kadını gibiyim. Suç benim. Kendi ettiğimi buluyorum. Ektigim rüzgarları biçiyorum. Bugün anlıyorum. Her seferinde tekrar tekrar mücadele etmenin gereksizliğini. Kabullenmem gerektigini. Ben kaybetmişim. KAybettigimi bir bilmeyen benmişim...
Ben neden hala sonbahar modundayım bilmiyorum ama, sanırım mevsim kış yahu. Ayrıca mükemmel bir sabah gibi hissediyorum. Ha bu arada az uykunun vermiş oldugu saçma sapanlığıda üstümden atabilmiş değilim. Ruhuma işledi bu saçma sapanlık. Kızmayın bana be, hayat saçma sapan. Neyse mutluyum anasını satayım. Ne uğruna mutlu oldugumu bile bilmiyorum. Öyle işte be. Martılar güzel. Bostancı güzel. Deniz güzel. Sahil çok güzel. iStanbul güzeller güzeli. Günaydın istanbul. Seni çok seviyorum.
kafamda soru. elli bin tane. yolda yürüyoruz. zaten hep yürüyoruz. kendi kendime yürüyoruz. iki kişi yaşıyor içimde. bayagı bildigin tartışma yapıyoruz. ama çok hararetli tartışıyoruz. öyle ki tartışmalarımın sesi dışa taşmış. arada olur öyle. önemli olan halk arasında olmaması. insanlar duyarsa garip olaylar kaçınılmaz oluyor. gene onlardan biriydi bu. bir ses duydum, döndüm o tarafa dogru. efendim bana mı dedin dedi kızın biri. anlamadım ben tabi. eh belli ettim tabii. "ne?" dedim. bana seslendin sandım da dedi. üstüne afiyet biraz kafayı yedim kusura bakma dedim. güldü, tutmaz bu taktikler dedi. yoluna devam etti. içimden kahkaha attım. ne taktiği lan dedim. şimdi anladım. taktik nedir anasını satayım. ne kadar saçma bir hayat yaşıyorum yahu. iyiyim ama, pişman değilim.
"Evden çıksam mı?", en tehlikeli soru bu.
Tartışmasız.
Bir anda belirir kafanda bu soru. Anında gaza getirir adamı. Hele hadi yapalım, hadi gidelimci, sabırsız biriysen hiç zor olmamıştır kendi kendini motive etmen. Düşünceler sarar bir anda etrafını. Yatagından bile çıkmışsındır hatta. Televizyonun kapat düğmesine basmanla, camdan dışarı bakıp hava tahmini yapman birkaç saniyeni bile almaz.
Hazırlanmaya başlarsın.
Dolabın önünde aptal bir düşünce geçer aklından.
"Ne giysek lan?" Kıyafetler, kıyafetler...
Sonra farkına varırsın, hepsi lacivert zaten! Hangisini giyersen giy uyumlu. Aferin sana.
Temiz giyin, ütüsüz giyinme. Kendinden, beğenilerinden taviz verme.
Aynanın karşısında son kontroller.
Evet, bugün de şıksın. Hadi adamım, son kontroller.
Aynı parfümün orjinali ve çakması arasında gidip gelirsin, bonkör günündesindir bugün. Orjinalinden sık anasını satayım. Birşey kalmadı, anahtarı da al.
Çık.
Derken kapının önünde asıl sorun aklına gelir." Nereye gitsem? "
Mantıgın devreye girmiştir.
"Birşey yok olum dışarda. Birşeye de ihtiyacın yok.Hem kimse de yok, ne yapacan yalnız başına salak gibi."
Sonuç: üstünü çıkar, katla. pijamalarını giy. Pencereden dışarı bak. iç geçirdikten sonra, havada çok soğuk lan zaten diye bok at. Koltuguna uzan. Televizyonunu aç.
Evet, efendim. Bugün de geçti. Bak durduramadın işte. Günler geçiyor, sen ne dersen de. Aç, Nilüfer dinle. Ceza çalış."Allahım konuyu biliyorsun, amin!" de.
Hayat güzelmiş lan. birileri oldugunda daha güzel ama. yalnızken de güzel yani. kısacası güzel anasını satayım. ha bu arada defter. yeni yılın kutlu olsun.
