hayatın gerçeğidir. hayat yalandır ama hepimiz inanmak isteriz hayatın gerçekliğine. Kaptırırız kendimizi yalanlara, gerçek sandığımız yalanlara, yoktur oysa ki gerçekler hayatının sonuna kadar arasak ta.
umut içerisinde yanıp kül olmayı göze almaktır. friedrich wilhelm nietzsche' nin ' umut insanın kendisine yaptığı en büyük işkencedir. ' sözünden hareketle anın güzelliğinden ve etkisinden koparak kabuslara teslim olmaktır.
bir değil her yalana inanmak ister insanoğlu. zira güzel olan herşey, ya yalandır, ya da günah. bir yalana inanamakla, bir günaha girmek istemenin arasında hiçbir fark yoktur aslında...
konuyla alakalı olarak fevkaladenin fevkinde bir şarkı olan dongi dongi don şarkısının bestecisi olan çelik in veciz bir şarkı sözünü şuracığa aktarmak isterim. dongi kadar güzel olmasa da idare ediverin artık. *
bana yalanlar söyle hiç sevmesen de, yalan bile daha güzel ayrı düşmektense. *
inanılması istenen bir yalanı ortaya atmanın arkasındaki motiv. inanmaya hazır kitlelere yalan servisi yapan yayın organlarıyla, dusunce kuruluslarıyla, siyaset adamlarıyla dolu degil mi dunya? hem de ikibin besyuz yıldır.
eğer ki karşıt görüşün aleyhineyse tüm insanların meyilli olduğu davranıştır. oysa allah (c.c) maide suresi'nin sekizinci ayetinde "... bir topluluğa olan kininiz sizi adaletsizliğe itmesin..." der.
Benim o... Çocuklarımızı güzel günlerin beklediğine daha güzel bir dünyada yaşayacaklarına seveceklerine sevileceklerine gülüp eğleneceklerine inanmak istiyorum ama geleceğin Türkiye'sinde acaba bunlara yer olacak mı?
