sözlük 12 ağustos'ta abim asker oldu. önce acemiliğini hatay'da sonra da usta askerliğini de şırnakta yapacaktı(yapmakta). 12 ağustostan beri içimde hep garip şeyler var sözlük. güldüğümde kendimi kötü hissediyorum, dışarı çıkıp gezdiğimde onun orada dağların arasında bir tugayda sıkışıp kaldığı geliyor aklıma kendimi suçlu hissediyorum. gelen her şehit haberi şimdi daha da çok yakıyor canımı. ağlamak geliyor içimden zaten tutamıyorum kendimi ama o göz yaşları bu vatan için dökülmüyor artık. dökülmesin artık hiçbir şey bu vatan için ? yetmedi mi ? bunca yıldır şehitler, kurtuluş savaşı, dünya savaşı balkan harpleri... bu toprak doymadı mı artık kana, boş kovanlara, göz yaşlarına, ana, kardeş feryatlarına ? doymadıysa ben onu kendi göz yaşımda mahrum bırakacağım. kendi anılarıma ağlıyorum, abimle ikimizin anılarına. televizyonda gördüğümüz şehit analarının,kardeşlerinin feryatlarını şimdi anlıyorum.
hayatım boyunca barıştan yana oldum, kişisel olarak da hemen hemen hiç kavga etmedim şiddetten uzak durdum şiddettin savaşın her türlüsünün insanlığın en barbar güdülerinden geldiğine inandım ama 12 ağustostan beri her şeye daha farklı bakar oldum her şeyi daha kötü yorumlar daha agresif daha şiddet yanlısı oldum. terör beni korkutmaya başladığı andan itibaren değiştirmeye de başladı. ve bugün bugün ben küfür ederek uyandım. çünkü gözümü açtığımda annemin televizyon başında sessizce ağladığını görerek uyandım, bugün ben elimde olsa elime tüfeği alıp dağlara koşup insan öldürebilecek hislerle uyandım. soluklandığımda ise anladım. işte o 24 şehitin şehit olmasının sebebi buydu. hepimizi çileden çıkarmak nefreti doğurmaktı. doğurmuştu içimde nefretle uyandım. üniversitede kürt kökenli birinin "şehit olanlara neden türk askeri diyorlar türkiye askeri demeliler" dediği aklıma gelmişti ben bugün o çocuğu boğazlayacak duygularla uyandım. 12 ağustostan önce üzülürdüm çok üzülürdüm ama şimdi eyleme geçebilirim. ve bu eyleme geçişim ne milliyetçilikten ne de basit dolduruşlardan en içten bu eylem isteği abiyi o dağların arasında düşünmekten. ama hayır ben aklı başında bir "türk" vatandaşı olarak bütün bu duygularımı bastıracağım. bastırmak zorundayım yoksa bu topraklar daha çok kanla beslenecek.
tanım: yakın bir arkadaşın akrabanın ve ya bir tanıdığın türkiyenin doğu illerinde askerlik yapmasıdır.
şuanda hemen karşımda duran sekreterimin düştüğü durumdur. yakını hakkari çukurcada ve sabahtan beri ulaşmaya çalışıyor. son aldığı habere göre time seçilmiş ve çatışmaya gidiyormuş. gözlerinden okunuyor zor bir durum .
doğuda askerlik yapan biri olarak ( 11.hd. bl. katkatan dağları-doğubayazıt-ağrı) doğuda askerlik yapmanın ve yakınlarımın neler hissettiğini en iyi anlayanlardan olduğumu düşündüren ruh halidir.
90 lı yıllarda babam doğuda görevliydi.
bir biz biliriz bir de yaşayan.
öyle bir ölüm kokusuki evlerden ırak.
sürekli kalbiniz bir avucun içindeymişte sıkıyormuşçasına.
flaş flaş yada son dakika alt yazısında nefes almakta zorlanma.
şükür bitti. çok çok geçmişte kaldı.
ama o korku hali yokmu?
hala bir köşede varlığını hatırlatıyor.
