taner taştekin in erzurum da yazdıgı bir şiir. travmaya neden olmaktadır.
artık çiçek kokuları gelmiyor
sağanak hüzünler raptoluyor ruhuma
incinen bir güldür şimdi umuda kapılmak
suyun başını taşlara vura vura aktığı ırmak boylarında
ömrümün göz yaşlarını biriktiriyorum kalbimin ateşinde
yürüyorum... bahar gelecek
gidişinle tevarüs eden acılar bahçesinde
tarih yazıcıları utangaç bir tegazül içre
kendir urganları dolanmış boynumda sızılar
içimde kırdığın aynalar ve sessiz tükenişi bir sarma cigaranın
usumun sinir uçlarında bir veda algısı kanıyor
o acılar bahçesinde bekleyen kadim bir hüznüm ben
anlamını arıyor karanlık
ayrılık beynimden beyaz hüzünler sağıyor geceye
içini mengenede bırakmış çocuklar büyüyor
adamlar bu yüzden sımsıkı birer çığlık oluyor
çağın eğri dağlarına serpilmiş ormanlar
en düz odunlar nerde Allah'ım
ne çok kapısı var bu dergahın
kafam bir değirmen,dilim kocaman ve boş bir çuval
hiç bir cümleden içeri giremiyorum
