Çocukken benim de yaptığım hatadır. Sanırım 9 yaşındaydım, yine fakiriz. Annem evde çamaşır suyu bitince komşudan su bardağı dolusu kadar çamaşır suyu ödünç almış. Olay günü de yemek masasının üstünde annemin iade etmek için hazırladığı bardak dolusu çamaşır suyunu limonata sanıp bir dikişte içtim. Yandım allah, fakirliğin ayrılmaz parçası olan cehaletle hastaneye gitmedim, annem götürmedi. Yoğurt yedim bol bol, ağzımın tadı duzelsin diye de çikolata. Evet gün ölmedim ama çok çalışıp oxfordu kazanıp cehaleti yenmeye ant içtim, ama kazanamadım.
