tanım : ramazan münasebetiyle bir çay bahçesi işleticisinin kiraladığı, ney eşliğinde dönmeye başlayıp ancak sürekli dengesini kaybeden semazendir.
iftar vaktinden yaklaşık 1 saat sonra bir çay içeyim diye girdiğim çay bahçesinde şahit oldum. komikti, bir o kadar da üzüldüm.
önce ney güzel bir fon müziği ile giriş yaptı. "ahhaa süper lan" diye yüzümü çevirdim neyzen'e. kısa bir süre sonra çay bahçesinin mutfak olarak kullanıldığı yerden bir semazen'in geldiğini gördüm. önceden hazırlanmış, o semazen oraya saklanılmıştı, güzel düşünülmüştü. o gelişi, sonra durup neyzen'i selamlaması, ortamın ambiansı baya bi' etkilemiş, vücudumdaki tüyleri şahlandırmıştı.
buraya kadar ki herşey normaldi.
sonra semazenimiz başladı dönmeye. döndü, döndü sonra bi tökezledi. "olur la olur, o döndüğü yerde taş vardı herhal ayağı takıldı ora" diyerek izlemeye devam ettim. aradan çok geçmedi ki yine tökezledi, başı dönmüştü, bir süre duraksadı, kendine geldi ve yine dönmeye başladı, olamaz yine toparlayamadı ve düşecek gibi oldu. "noluyo la bu sarhoş mu" diye düşündüm bi'an semazen bu düşüncemi dikkate almış olacak ki döndü neyzen'e, eğildi kulağına, zannedersem "ilahiyi değiştir aga, bunda yapamadım" dedi ki hemen başka bi' ilahiye geçildi.
yine fiyasko ! hem bu sefer daha kötü. "bu sefer yapacam, rezil olucam lan yoksa" endişesiyle öyle bir döndü ki hay dönmez olaydı. keşke o ilkinde bıraksaydı. hızını alamadı ve sahnenin en önünde bulunan masaya öyle bir çarptı ki, ne masadakiler kaldı, ne masanın üzerindeki bardak, tabak, çanak çömlek..
dönemedi abi dönemedi de yine de toparlanıp derviş selamını çakıp hızlıca terk etti sahneyi. kötü bi durumdu ya üzüldüm. belki halen ağlıyordur o semazen rezil oldum diye..
